Most Important [Completed]

7. MI~ Most Important

Dianna's POV

I saw my bestfriend running,.  nilapitan ko siya,. alam ko matapang siya.. Bat nanaman siya uumiiyak, baka dahil nanaman sa mommy niyang amazona. di na nag bago.

"Best what happened, any problem?"- worried kong tanong sa kanya.

"Anu ba problema sakin best"- tanong niya, habang tuloy- tuloy parin sa pag iyak

"Bat mo naman natanong. walang problema sayo. sa kanila ang problema.'- gusto kong gumaan ang pakiramdam niya kahit sa simpleng advice ko lang.

"I need to go home"-

"what?" kararating mo lang tas uuwi kna kaagad?"- tanong ko .

"I just need to go home."

"But why? Could you tell me, baka makatulong ako.. hindi ang pag skip sa klase ang solusyon sa problema best.. think well naman oh.- gusto ko siyang pagalitan. ayaw ko sa ganyang attitude.

Kaso, iba na siya. ayaw niya makinig, tumayo na siya at balak akong iwan..

'At san ka pupunta"- kailangan ko ng malaman problema niya, dati rati naopen up agad siya sakin pero ngayon,  haist. anu ba kaseng nangyari sa kanya.

"I told you i  want to go home. I need some rest, i need some space.. I want to die."- nashocked ako sa mga sinabi niya.. malalim ang problema niya at kailangan na tong maayos.

"Kala mo, magandang solusyon yan?.  sige, lutasin mo yan mag isa.. Bat pa ba kita naging bestfriend kong sa mga ganyang bagay ayaw mo kong makaramay. sige umalis ka na. UMALIS KANA.". sinigaw ko na ang last line, naiinis na talaga kase ako..

"I know darating nag time at iiwanan mo din ako.. Sino ba naman kase ako para pahalagahan, sariling family ko nga di ako magawang mahalin. kayo pa kaya." - emotionless niyang salaysay.

Umalis na siya. mahal ko ang bestfriend ko at ayaw ko siyang nakikitang nag kakaganyan.. nahihirapan ako, Tumakbo na siya palabas, tumitig muna siya kay Bryan na ngayon ai namumula narin ang mata, anytime luluha na siya.

"So ikaw?"- tanong ko ky bryan.

Di siya tumingin sakin, so means siya nga. walang hiya.

"Pagsisisihan mo to. wala kang hiya."- sabay talikod na ko.. naiinis na talaga ako sa kanya.

"Ako na kakausap". parang nabuhayan ako sa sinabi ni bryan, gusto ko din na sila na mismo ang magkausap ng maging maayos na ang lahat.

"Ok. At siguraduhin mong magiging ok siya.. dahil kong hindi.." pinutol niya na ang sasabihin ko

"I'll DIE"-

tumakbo na siya paalis, sinundan niya na si Abigail.. Sana maging ok na sila.

Bryan's POV

Di ko Iniexpect ang impak  nito kay Abigail.. sorry to her. Di ko talaga sadya.., Sinubukan kong hanapin siya pero wala akong nakita. kaya pumunta na ako sa Condo niya..

Di na ko kumatok dahil meron na akong doplicate ng key niya, wala siya sa sala, wala sa kusina, wala sa kwarto.. nag woworried na ko sobra..hanggang na makadinig ako ng tinig, tinig ng babaeng umiiyak..

Dali- dali akong pumunta kong nasaan ang tinig, isang babae. nakaupo. abot ang baba sa tuhod.. nag hahagulhol. nilapitan ko siya't niyakap.. ayaw kong umiiyak siya, nasasaktan ako..

"I love you da"- bulong ko sa kanta.

Pero parang wala lang siyang narinig, mas nasasaktan ako..

'Da, let me explain. Ayaw ko ng ganito."- paliwanag ko sa kanya

Pero parang wala parin.

nabibingi na kame ng katahimikan, pati pag iyak niya tumigil na din,

"mag salita ka naman please.. sigawan mo ko.. sigawan mo ko please. murahin mo ko!. Saktan mo ko.. Tatanggapin ko lahat, ayaw ko lang ng ganito.. nahihirapan ako." Yakap-yakap ko parin siya.

"Sino siya?"- emotionless niyang tanong

"Di na siya mahalaga, ikaw ang mahalaga, ikaw lang."- wika ko.

"I ask you who she is."- galit na siya.

'She's Trishia".- maikli kong sagot.. mainit ang ulo niya, natatakot ako sa pwedeng mangyari.

"ANO MO SIYA?" pasigaw niyang tanong. sa oras na ito galit na galit na siya.

" My Ex."-

"You're like them.. Singungaling.. Umalis kana. From now on, back to strangers again..  I dont care about you.. "- mas natakot ako sa mga sinabi niya, seryuso siya..

"Pero.. "- di na ko natapos sa pag sasalita, tumayo na siya at -------------  bumalik..

"Sana maging happy kayo.. !. Sana. .. don't worry, wala naman yon sakin.. sanay na ako.. HAHAHA."-  tumawa siya, pero alam ko nasasaktan siya ng sobra- sobra.

"Alam ko sobra ka pang nasasaktan, pero maiintindihan mo rin ang lahat. Mahal kita, at willing akong mag hintay hanggang sa maintindihan mo ako." Yon na lang ata ang maganda kong pwedeng sabihin. yon na lang. hah., umalis na ako..

Wala akong ganang kumain, nahihirapan ako..

"Babe"- si Tirshia nanaman..

"Bat  ka nakapasok dito?'- tanong ko.. kong lalaki lang to, nasapak ko na talaga to.

"Sorry kanina.. Di na kita guguluhin.."- malumanay niyang sabi

"Sinira mo na kame.. Umalis kana habang nakakapag pigil pa ako." gusto ko na siyang saktan. gustong- gusto.

"kaya pa naman nating ayusin ang tungkol sa inyo.. Hayaan mo na ako ang umayos, just trust me,. Sasabihin ko sa kanya na nagawa ko yon dahil di ko alam na may girlfriend kana.. Let me hundle it.."- magalak ako sa mga sinabi niya, totoo nga ba to?. wala naman sigurong masama kong maniwala ako.

"Sana lang nga makatulong ka."

"Just believe me Bryan,. may pinagsamahan din naman tayo, let be friends?"- ihilahad niya na kamay niya at kumamay naman ako.  Sana nga matulungan niya ako..

Umalis na si Trishua, ako? Eto still nag iisip kong ano bang pwede kong gawin para maging ok kame ni Abi,. Mahal na mahal ko siya. Kinaumagahan, maaga akong pumasok.. kailangan kong suyuin si abi para magkabati na kame.

"Bryan, wait.."- sigaw ni trishia

"Why, baka makita tayo ni Abi, magalit lalo sakin."- paliwanag ko

"Naku naman to, hindi yan. diba nga friends naman na tayo kaya di naman siguro masama kong magkasma tayo dito sa school.. TAMARIGHT?. haha. "- My point din naman siya, saka sa tingin ko nga baka matulungan niya ako.. 'Di ba sya yon?' sabay turo sa babaeng napadaan sa harap namin, si abi. Parang napakuan ang paa ko.. kinakabahan nanaman ako.. sa totoo lang di ko naman to naramdaman kay Trishia noon. hinding hindi.

"Oh sabi ko kong siya ba yon?"- tanong niya ulit.

"ai oo.. siya nga.. "-

"Lapitan ko lang huh?" nagalak ako.. sana nga makatulong siya..

Agad- agad din naman siyang lumapit.