Janine's POV
Nasa labas na ko ng campus nang may mahagip ang mata ko.
Naka suot ito ng plain white na v-neck at fitted na pants. Tila hindi ata ito aware sa mga babaeng napapating sa pwesto niya.
Sino bang hindi mapapatingin dito? He's the definition of hotness. Freaking hot.
Frak. Ano bang nagyayari sayo?
Presente lang siyang nakasandal sa kotse niya at nakahalukipkip at tingin ko ay may hinihitay ito.
San naman kaya ito nagsuot at biglang nawala? Bat hindi man lang nagpaalam?
Agad kong iniling iling ang ulo ko.
Shit. Janine, what's happening to you? Wake up. This is wrong. You already chose Dylan over that guy.
Nagulat ako nang bigla itong humakbang sa kinaroroonan ko nang mapalingon siya sa direksyon ko.
Agad naman akong umatras at naglakad palayo sa kanya. Pero agad niya din akong naabutan at hinablot niya ang braso ko.
"What the hell are you doing? Let me go." Mariin kong sabi.
"O-ouch. Ano ba Chase. You're hurting me. Let me go." Nagpupumiglas ako sa hawak niya nang maramdaman kong bigla itong humigpit na parang nanggigigil.
"You don't know what pain really is." Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Wow. Sa kanya pa talaga nanggaling ang mga salitang yan. Sa kanya pa talaga.
Magsasalita na sana ako nang biglang nagsalita ulit siya. Bumuntong hininga muna siya bago magpatuloy.
"And why would I let you go? The last time I checked I already said to you that you.are.mine."
Tumawa ako ng pagak bago magsalita. " I thought I make myself clear to you. The last time I checked, we're done. So please, leave me alone. Tigilan mo na ko."
Agad na lumabot ang expression niya. Bumaba ang kamay niya patungo sa kamay ko. "Please, Janine. Bawiin mo yun. Take me back again. Please. I promise I'll be a good boy."
"I'm sorry." Pagkasabi ko non. Binawi ko na ang kamay ko sa kanya at tsaka naglakad palayo.
Patawid na sana ako nang biglang may dumaan na mabilis na sasakyan at patungo ito saakin.
Mabilis ang pangyayari. Narinig ko nalang na tinawag ni Chase ang pangalan ko.
Pumikit ako at nagdasal.
Lord kung eto na po ang katapusan ko Kayo na po ang bahala saakin. At kung hindi man po ito ang katapusan at maligtas pa ako, thank You po. Amen.
Hintay ko ang kotse papunta sakin pero sa halip na maramdaman ko ang pagtama nito sakin ay biglang may humablot sakin at niyakap ako na para bang pinoprotektahan ako.
Inangat ko ang ulo ko at nakita ko si Chase na walang malay.
Agad na nagsipaglapitan ang mga tao. Parang wala akong naririnig at naka focus lang ako kay Chase. Kay Chase na nagligtas sakin.
May dumating na ambulansya at doon isinakay si Chase. Nakatulala lang ako habang papaalis na ito. He save me. Chase save me.
Nakita ko si Dylan na papunta samin. Nagaalala itong tumingin sakin.
"Are you okay? What happened? Nasaktan ka ba?" Sunod- sunod na tanong niya sakin.
Nagnod nalang ako.
"Dylan. S-si Chase. P-paano si Chase. Dylan, let's go the hospital please. Dylan, I need to see Chase." Natataranta kong sabi habang natulo ang luha ko.
"Shhh. Stop crying babe. We'll go there, okay? Everything will be okay." Niyakap niya ako habang pinapatahan.
******************************
Tatlong araw ang nakakalipas pero hindi parin nagigising si Chase.
"Babe. Kumain ka muna." Napalingon ako kay Dylan na may dala dalang pagkain.
Nalaman rin ng dad niya ang nangyari. Kakadalaw lang niya kanina.
"Okay lang. I'm not hungry." Ngumiti ako sa kanya.
"You're not hungry? Babe naman. Kanina ka pang umaga hindi kumakain. Take a rest naman please." Inis na sabi niya.
Bumuntong hininga ako bago sumubo ng pagkain. Kaunti lang ang kinain ko at binaba ko na ang kutsara ko.
Wala talaga akong gana.
"Monica hanggang kailan ka ba magiging ganyan? Common. It's not your fault. It's just an accident. Don't blame yourself." Frustrated niyang sabi.
"Kahit na. Let's say it's just an accident. Pero dahil sakin nandyan siya. At kung di dahil sakanya ako sana ang nasa kalagayan niya ngayon." Sigaw ko.
"Pwede ba Monica. Hindi pa naman siya mamamatay. For Pete's sake. The doctor said okay na siya hintayin nalang natin siyang magising." Bulyaw niya sakin.
Huminga ako nang malalim at tsaka tumungo.
"I'm sorry babe. Nadala lang ako ng emosyon ko. Sorry." He pull me for a hug. He kissed my forehead.
"I'm sorry too, Dylan." I hug him back.
*
"Okay ka na ba dito?" Nag nod ako bilang sagot sa kanya.
5 days na at ganon parin ang nangyayari. Hindi parin gumigising si Chase.
Pinaki usapan rin ako ng papa niya na bantayan muna si Chase dahil abala siya sa kompanya nila.
"Sorry talaga hindi kita masasamahan something happened kasi. Susunduin nalang kita dito mamaya, okay? I love you." He, then, kissed my forehead. Napapikit nalang ako.
"Ano ka ba. It's okay. Ingat ka. I love you too." Ngumiti ako sa kanya at nagwave habang tinatanaw ang papalayo niyang sasakyan.
Bumalik ako sa room ni Chase. Hinawakan ko ang kamay niya.
" Chase, gising ka na please? Ang tagal mo nang tulog oh. Hindi ka ba nagsasawa kakahiga diyan? Bumangon ka na nga. Miss narin kita." Pinunasan ko ang luha na pumatak sa mga mata ko.
Tinungo ko ang ulo ko at saglit na umidlip.
Nagising ako nang may naramdaman akong humahaplos sa pisngi ko.
Dahan dahan kong minulat ang mga mata ko.
Napalaki ang mata ko ng makita ko si Chase na nakangiti sa harap ko.
"Hi baby. How are you?" Masigla niyang sabi na parang hindi nangdaan sa kahit anong aksidente.
Kumurap kurap ako para masigurado kung totoo ba ang nakikita ko.
At nasigurado ko naman nang bigla akong halikan ni Chase sa labi.
Napalaki ang mata ko at mas lumapad naman ang ngiti niya.
"Don't you miss me baby?"
Frakkk. G-gising na talaga siya. Gising na si Chase.
© yourmysterygirl_01
