caramel and chocolate | ziam

bravery

18 veya happily - one direction ile okuyun xx

0

"bundan emin misin? zayn gerçekten bu büyük bir karar." louis sigarasını zayn'e uzattı, zayn ise derin bir nefes alıp dumanı dışarı üfledi. sabah, dersten önce bir sigara içmek ve insanların gelişlerini izlemek gelenek olmuştu. zayn sigarayı louis'ye geri uzattı, belki de daha sert bir şeylere ihtiyacı vardı ama şu an da en son istediği şey düzgün düşünememekti. otun veya içkinin yararı olmayacaktı ve okula gitmeleri gerekiyordu. "evet." dedi çocuk, sesi beklediğinden daha kararlı çıkmıştı. louis kaşlarını kaldırdı, etkilenmişti. en yakın arkadaşının bu kadar cesaretli oluşu louis'nin içinde hem bir gurur hem de bir etkilenme duygusu oluşturuyordu. zayn kısa süre içerisinde çok değişmişti ve bu değişim iyi yöndeydi. liam'ın etkisi ve verdiği mutluluk zayn'in her yerinden belli oluyordu. "ne zaman yapacaksın?" dedi oğlan en yakın arkadaşına bakarken. zayn sigarayı tekrar alıp omuz silkti ve sigarayı dudaklarına götürdü. "bu gece."

"korkuyor musun?" dedi louis, zayn bir kez daha sigaradan nefes aldı. "hayır." dedi esmer oğlan. "daha çok heyecanlıyım. kendimi bir kaç aydır saklıyorum ama sanki yıllarmış gibi geliyor ve inanabiliyor musun, bunu yıllardır saklayan insanlar var. sadece... bilmiyorum. ne olacaksa olsun louis."

"liam'a söylediğinde ne dedi?"

"şaşırdı." zayn sigarayı yere atıp üstüne basarak söndürdü, ellerini saçlarından geçirdi. "bunu yapacağıma inanmıyordu ve açıkçası ben de inanmıyordum. hala inanamıyorum ama bundan geri dönmeyeceğim."

louis kafasını salladı, arkadaşını bir süre daha sessizce inceledi. "biliyorsun...bunu belki her zaman söylemiyorum ama seninle gurur duyuyorum dostum." zayn bir şey demedi ama gülümsedi, louis her zaman iltifat eden biri değildi. "samimiyim zayn. bu yaptığın şey hayatını değiştirecek. ve senin mutlu olduğunu görmek hoşuma gidiyor. mutlusun değil mi?"

zayn kafasını salladı. "mutluyum. daha önce hiç böyle mutlu olmamıştım." zayn insanları izlemeye devam etti, görüş alanlarına liam ve harry girince louis zayn'e hak verdi. mutluydu.

zayn liam'ı tutup öpmemek için kendini zor tutuyordu ama bir kaç saat daha beklemek zorunda olduğunu hatırladı. daha sonra her şey daha rayına oturacak ve ara da engel kalmayacaktı. en azından zayn'in planı buydu.

"günaydın." dedi liam, oğlanın gözlerinin içine bakarak. zayn dudaklarını yapayıp liam'a baktı. "günaydın." arkasından gelen louis üç oğlana baktı. "merhaba beyler. ben eleanor'un yanına kadar gidiyorum. derste görüşürüz zen." louis oğlanların yanından ayrılırken harry de zayn ve liam'a baktı. "ben de niall'ı bulsam iyi olur. çantamı da boşaltmam gerek. sonra görüşürüz çocuklar." son kez iki oğlana gülümseyen harry büyük adımlar atarak çifti baş başa bırakmıştı.

"hey." dedi liam, gülümseyerek. zayn ona karşılık verdi. "hey."

"heyecanlı mısın?" diye sordu liam, neyden bahsettiğini zayn'in sormasına gerek yoktu. "evet, biraz." dedi zayn, ellerine bakarak. 

"yapmak zorunda değilsin. özellikle benim yüzümden." dedi liam, sesi fısıltı gibi çıkıyordu ve zayn liam'ın sesinde suçluluk duyuyordu. "senin yüzünden yapmıyorum. yani evet seninle olmak için yapıyorum ama bunun seninle bir alakası yok- tanrı aşkına beni anladın." liam kıkırdadı. "yine de seni zorlamışım gibi hissediyorum."

zayn liam'a kendine çekip öpmemek için kendini gerçekten zorluyordu. "beni zorlamıyorsun liam aksine beni yönlendiriyorsun. bunu yapmak istiyorum. hayatım da kendime ve insanlara cesaretli olduğumu kanıtlamak istiyorum."