Michael's POV
Σε ένα κρεβάτι ήταν ξαπλωμένη η Emily, με χλωμό πρόσωπο και ματιά κόκκινα απο το κλάμα.
Γύρω απο τους καρπούς είχαν δέσει γάζες, οι οποίες ήταν κόκκινες απο το αίμα.
-Mike;
-Είμαι εδώ! Δεν θα φύγω απο το πλάι σου! Της είπα, κάθισα σε μια καρέκλα που ήταν δίπλα στο κρεβάτι και της έπιασα το χέρι.
-Οι γιατροί λένε οτι είμαι τρελή. Ότι δεν είμαι φυσιολογική. Ότι θα είμαι για πάντα λυπημένη και οτι θα προσπαθώ να σκοτώσω τον εαυτό μου μέχρι να νιώσω χαρούμενη ξανά.
Της φίλησα το κούτελο.
-Θα είμαι πάντα εδώ! Δεν θα σε αφήσω ποτέ μόνη. Θα σε βοηθήσω να νιώσεις χαρούμενη! Της είπα.
-Michael, σε αγαπώ!
Χαμογέλασα. Αυτές τις λέξεις περίμενα να τις ακούσω πολυ καιρό.
-Και εγώ, μικρή μου! Και σου υπόσχομαι, μόλις σε αφήσουν αυτοί οι μαλακές να φύγεις, θα σε βγάλω για ραντεβού!
Μου χαμογέλασε.
-Έτσι ζητάς απο ενα κορίτσι να βγει μαζί σου;
Κοίταξα γύρω στο δωμάτιο. Υπήρχε ένα μπουκέτο απο λουλούδια σε ένα τραπέζι. Σηκώθηκα και πήρα την μαργαρίτα, το αγαπημένο της λουλούδι.
-Emily Joanna Hood, θα ήθελες να βγεις ραντεβού μαζί μου; Την ρώτησα και της έδωσα το λουλούδι.
-Φυσικά και θα βγω μαζί σου, Michael Gordon Clifford!
YOU ARE READING
Η μικρή αδελφή του κολλητού μου
Fanfiction...(Calum's POV Παρακολουθούσα τον Michael όπως κουβαλούσε το σώμα της Emily. Το πρόσωπο της ήταν χλωμό και τα ματιά της κλειστά. Οι καρποί της ήταν κόκκινοι απο το αίμα. Ο Luke άρχισε να κλαίει. Μετά ο Ashton. O Michael. Μετά εγώ. Έκλεψα για την Em...
