Emily's POV
Ο Michael έφυγε απο το δωμάτιο και μπήκε ο Calum.
Έτρεξε προς το μέρος μου και με αγκάλιασε.
-Emily, δεν ξέρεις πόσο ανυσήχησα!
Δεν ήξερα τι να απαντήσω.
Ο Calum έκατσε στην καρέκλα που πριν απο λιγο καθόταν ο Michael.
-Πόσο καιρό νιώθεις...εεε ξέρεις... λυπημένη; Με ρώτησε.
-Η κατάθλιψη ξεκίνησε δυο 'βδομάδες πριν, αυτό τουλάχιστον λένε οι γιατροί.
-Μήπως την ημέρα που εγώ και τα παιδιά φύγαμε για την περιοδεία;
Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.
Κάτι κακό με 'μένα είναι οτι δεν μου αρέσει να λέω ψέματα σε ανθρώπους που ξέρω, εμπιστεύομαι και αγαπώ.
-Emily, έπρεπε να μου πεις οτι ένιωθες έτσι!
-Και να σου έλεγα, τι θα άλλαζε; Θα ήμουν θυμωμένη με τον εαυτό μου, επειδή θα ήμουν εγώ ο λόγος, για τον οποίο δεν πηγές περιοδεία με ενα απο τα πιο γνωστά συγκροτήματα στο κόσμο! Του φώναξα.
Ένιωθα τα πνευμονία μου να καίνε. Η αναπνοή μου είχε γίνει πιο βαριά. Τα μηχανήματα χτυπούσαν σαν τρέλα. Δυο νοσοκόμες και ένας γιατρός μπήκαν μέσα στο δωμάτιο.
Η μια νοσοκόμα έτρεξε προς το μέρος μου και ακούμπησε μια μάσκα οξυγόνου στο στόμα και η αλλά έβγαλε τον Calum απο το δωμάτιο.
Calum's POV
Όταν βγήκα έξω άρχισα να κλαίω. Εγώ φταίω που της έκανα αυτήν την γελοία ερώτηση, ενώ ξέρω δε τη κατάσταση βρίσκεται. Θεέ μου, μισώ τον εαυτό μου.
*
Το επόμενο κεφάλαιο θα έρθει αύριο!
YOU ARE READING
Η μικρή αδελφή του κολλητού μου
Fanfiction...(Calum's POV Παρακολουθούσα τον Michael όπως κουβαλούσε το σώμα της Emily. Το πρόσωπο της ήταν χλωμό και τα ματιά της κλειστά. Οι καρποί της ήταν κόκκινοι απο το αίμα. Ο Luke άρχισε να κλαίει. Μετά ο Ashton. O Michael. Μετά εγώ. Έκλεψα για την Em...
