Bu Kalp Senin

Semih !

    Nehir in anlatımından

Lastikler tam bacaklarımın önün

de durmuştu. Korkarak duvara

yaslandım.

Arabanın kapısı hızla açıldı.

" Bir şeyiniz var mı ?"

Bu ses tanıdıktı. Başımı kaldı

rıp baktım.

" Semih ?"

" Nehir ?"

İkimizde şaşkınca birbirimize

bakıyorduk. Yanıma geldi.

" İyi misin ?"

" B-ben iyi iyiyim."

Korkudan ve ağlamadan keke

lemiştim. Semih, kollarını ba

caklarıma geçirip beni kucak

ladı.

" Ne yapıyorsun ?"

Beni arabaya bindirdi. Emniyet

kemerimi takıp şoför koltuğuna

geçti.

" İyi değildin. Seni hastaneye gö

türeceğim."

" Ne ? Hayır. İyiyim ben."

" Tamam nereye bırakayım seni !"

" Eve gidemem. Annem başımın

etini yer. Deniz e gidemem o da

şirkette. Asaf a gidemem onun

da işi varmış. Bilmem ?"

Bilmem dememle gülmeye baş

ladı.

" Ben bilirim."

Taklidimi yapıp arabayı sürdü.

Göz yaşlarım halâ akıyordu

yanaklarımdan.

Ben sildikçe onlar inatla akı

yordu.

" Torpidoda var !"

" Ne ? Anlamadım ?"

Semih e anlamayan gözlerle bak

maya devam ettim. Torpidoyu

işaret etti.

" Arabamın senin sümüklerinle

kaplanmasını istemem. Peçete

var orda !"

" Ben sümüklü değilim."

Ona dil çıkarıp torpidoyu açtım.

Peçeteyi alırken içinden bir fo

toğraf düştü. Elime aldım.

Sarışındı kız. Uzun sarı saçları, simsiyah iri gözleri vardı.

Yanaklarındaki gamzeyle çok

güzel görünüyordu.

Ama sanki bu kızı tanıyor gibiy

dim. Bi yerde görmüş gibi !

" Onu yerine bırak !"

Sert çıkan sesiyle fotoğraf elim