Hate is the new love. Shawn Mendes FanFic

Hoofdstuk 17, Ik hou verdomme van haar.

{POV TYLER}

Ik zucht en kijk naar Mary. Ik went mijn hoofd af en ik staar naar het plafond. Ik mis Shawn zo enorm, zo enorm. Hij was als mijn tweede helft. We waren twee handen op een buik. En ik weet dat ik hem waarschijnlijk nooit meer terug zal zien. Ik loop naar mijn bureau en ik pak de brief van mijn bureau af en ik ga weer op bed liggen.

Lieve Tyler,

Je bent mijn beste vriend al sinds we 3 zijn. We hebben zo veel samen meegemaakt met mijn moeder maar ook met die van jou. Samen naar het weeshuis, samen naar Londen. En nu zit ik in Amerika. En ik weet dat je op een gegeven moment me achter aan komt. Maar dat wil ik niet. Jouw leven ligt hier. Jouw alles ligt hier. Ik weet dat je enorm veel van Mary houdt. Het is zo duidelijk allemaal. Ja ik heb dat gevoel ook. Maar jij hebt het al zo lang opgekropt gehouden voor mij. En nu is het jouw tijd, jouw tijd om haar voor je te winnen en ik wil niets liever dat jij met het meisje van je dromen kan zijn echt niets liever. Maar jij weet dondersgoed dat ik daarom niet weg gegaan ben. Mary weet alles en je weet dat dan het tijd is om weer te vertrekken. Maar Aaliyah is gespot in Amerika dus er is dus wel iets positiefs in mijn leven. Zorg alsjeblieft goed voor Mary, alsjeblieft.

Ik hou van je,

Shawn.

Ik slik als ik naar de handgeschreven letters kijk. Shawn houdt van schrijven dat is algemeen bekent. Maar dit is zo moeilijk om te lezen vooral omdat elke elke elke letter de pure waarheid is. Dus ook dat ik van haar hou. Ik hou verdomme super veel van haar. Maar zij haat me, zij haat me. Ik loop gefrustreerd door de kamer maar ik hou me stil voor haar. Ik word gek van de stilte maar ik kan haar niet alleen laten. Straks word ze wakker en dan is er niemand voor haar. Nee dat wil ik niet laten gebeuren, echt niet. Ik loop naar beneden en begin met koken en als het eten op het vuur staat loop ik naar boven en ik open de deur naast mijn kamer. "Hey pap..." Ik kijk naar mijn vader. "Hey jongen" Ik glimlach en ga naast hem zitten. Ik zie hem stralen. "wie is het meisje?" Ik begin te grijnzen. Tuurlijk merkt hij dat meteen op. Hij is misschien wel blind. Maar hij weet perfect wat er gebeurd in huis. "Niemand pap" Zeg ik. "Kom op jongen"

{POV MARY}

Ik word wakker in een vreemde kamer en ik loop naar de spiegel en kijk naar me zelf. Daar sta ik dan, in een vreemd lang zwart t-shirt in een vreemde, maar super mooie kamer. Ik hoor stemmen in de kamer naast me en ik loop daar naar toe, ik zie de deur open staan, ik kijk er stiekem doorheen. Ik zie een man die blind is, ik zie het aan zijn ogen. En Tyler die zijn hand vast heeft. "Pap niet zo gemeen. Je weet wel wat er aan de hand is." Ik hoor de man lachen. "Ja dat weet ik zeker, maar ik wil weten hoe mijn toekomstige schoondochter heet. En niet zo met je ogen rollen ik heb het wel door." Ik hoor Tyler grinniken. "Pap ze is niet je toekomstige schoondochter okay." Ik hoor Tylers vader, denk ik dan, ongeloofwaardig lachen. "En jij denkt dat ik dat geloof mijn jongen??" Ik hoor Tyler zuchten. "Okay haar naam is Mary-ann. Zij mag me niet, en ik hou van haar. Er gaat dus niks gebeuren papa" En ik hoor zijn stem breken en ik hoor hem zachtjes snikken. Dit wordt me te veel en ik loop terug naar de kamer en ik kijk rond. Ik zie daar een foto staan van Tyler en Shawn en een brief daarnaast. Ik open de brief en ik lees verbaasd. Wat is er met Tylers moeder gebeurd? En daarom is Shawn dus weg gegaan. Die klootzak. Ik gooi de brief woest weg. Gewoon weg gaan zonder wat te zeggen, echt ik hoef hem nooit, nooit, nooit meer te zien. En dat gaat dus waarschijnlijk ook niet gebeuren. Ik begin te huilen op het bed. En ik kan maar niet stoppen.