Hate is the new love. Shawn Mendes FanFic

Hoofdstuk 23, Last chapter

"Wie is dat?" Zegt hij scherp en laag sissend. Ik ken naar de jongen die nog steeds zijn armen om me heen heeft. Hij kijkt Shawn fronsend en verbaasd aan. Echt hoe durft Shawn. Eerst even maar niks meer van hem laten horen en me gewoon in de steek laten, en dan een onschuldig iemand aan vallen omdat hij toevallig even zijn armen om me heen heeft. "Dat gaat jou dus echt even geen flikker aan." Sis ik terug. Ik zie Shawns ogen tot spleetjes vernauwen en hij komt bij ons staan. "Jij, flikker op bij mijn meisje." Gromt Shawn naar de jongen. De jongen laat me snel los en loopt weg. Ik kijk hem hulpeloos aan. "Shawn ik ben je meisje niet meer, jij liet me in de steek verdomme." Scheld ik. Hij kijkt me nu echt woest aan. Maar ik zie meer in zijn ogen. Spijt, verdriet. "DAT DEED IK ALLEEN MAAR VOOR JOUW BEST WIL." Schreeuwt hij dan opeens. Ik rol met mijn ogen. Mijn eigen bestwil? Flikker op man. Hij zit het en hij pakt mijn kaak. Hij kijkt me recht aan en zegt dan:"Waarom begrijp je dat nou niet?" Ik kijk hem pissig aan, hier heb ik dus totaal geen zin in. "schatje ik hou van je." Bij die woorden kijk ik hem fel aan. "Oh ja? OH JA? ALS JE ECHT VAN ME HIELD ZOU JE ME NOOIT IN DE STEEK HEBBEN GELATEN SHAWN FCKING MENDES." Gil ik recht in zijn gezicht. Mijn kamergenoot kijkt me geamuseerd aan. Ik rol met mijn ogen en geef hem een knipoog en keer dan weer terug naar Shawn. Hij kijkt me verbaasd aan en zucht dan. "Ik wil je terug Mary...." Zegt hij zachtjes pratend. Ik zucht, ja ik wil ook wel eens wat. Maar ja ik krijg toch ook nooit alles wat ik wil? Oh wacht toch wel. Dan kijkt Shawn om zich heen en dan weer naar mij. "Wat doe je eigenlijk hier? Op de oncologie afdeling?" Ik kijk hem droog aan. "Een dans voorstelling geven voor 50.00 man in een groot theater." Hij schud met zijn hoofd. "Nee man, ik had kanker." Zeg ik zachtjes. Zijn ogen vergroten enorm. "Je had WAT?" Zegt hij geschokt. "Leukemie, kanker, hoe je het ook wilt noemen." Hij kijkt me vol spijt aan en er komen tranen in zijn ogen. Hier kan ik dus echt niet tegen. Ik zucht en ik neem zijn gezicht tussen mijn handen. Ik druk mijn lippen op die van hem en ik voel vuurwerk, in mijn buik op onze lippen overal. Ik heb dit zo erg gemist. Hij drukt me zachtjes tegen het bed en zoent me in mijn nek ik laat mijn handen door zijn haar gaan. Als hij naar beneden naar de onderkant van mijn shirt gaat met zijn handen hoor ik iemand kuchen. Als Shawn opkijkt zien we Tyler staan. JEZUS WAAROM KOMT IEDEREEN BINNEN OP HET VERKEERDE MOMENT. Tyler kijkt me vol afschuw aan, en dan kijkt hij drie keer erger met die blik naar Shawn. "M-M-MARY HOE DURF JE, MET MIJN BESTE VRIEND"schreeuwt hij boos. Shawn begint tegen hem aan te schreeuwen en alles begint te draaien. De stemmen, de kamer, alles. Ik hoor niks meer goed en ik val weg, de diepe, diepe, diepte in. En ik zie niks meer.

2 WEKEN LATER

Ik zucht en pak mijn koffers van de grond van het ziekenhuis. Ik mag eindelijk weg, na half dood gegaan te zijn. Toen ik weg was gevallen werd ik meteen naar de IC gebracht en heb daar 2 weken voor dood gespeeld. Of daar leek het op, zei Shawn. Maar goed toen ik weggevallen was is Tyler meteen weggerend. Shawn dacht dat hij een dokter ging halen maar hij hoorde het overduidelijke bekende gescheur van zijn motor weg verdwijnen. Dus hij ging zelf maar een dokter halen en Shawn redde mijn leven. Ik ben hem echt enorm dankbaar, zonder hem zou ik niet meer leven. Het is weer goed tussen Shawn en mij, maar we hebben nog geen relatie. Daar zou hij echt voor moeten vechten want ik vind hem nog steeds leuk. Maar ik wil niet zomaar weer met hem nemen en dan weer alleen achtergelaten worden want dat kan ik echt niet nog eens aan. Shawn belooft me wel steeds van niet maar hij is beroemd en heeft veel concerten dus veel kan hij niet beloven. Maar ik vertrouw hem wel. Ik loop de deur uit met mijn koffers naar Shawn toe die daar al staat. Ik kijk hem glimlachend aan en hij mij. Hij slaat zijn armen om me heen en samen lopen we naar buiten.