Somebody to die for (Dutch Dramione Harry Potter)

28.Waarel

Omg! Het laatste hoofdstuk alweer! Maar hou dit boek nof ff in je bieb want ik zal nog een paar keer uploaden over informatie over deel twee!

Hermelien pov

Zat rechtop in bed. Mijn hoofd en rug leunde tegen het houten bedbord. Nadenkend keek ik voor me uit. Waar is Draco heen gegaan? En waarom?
Ik heb zoveel vragen, maar zonder antwoorden. *zucht*
Ik staar naar het lege bed tegenover me. Leeg. Zo voelt de hele kamer zonder zijn aanwezighied.

Een harde klap haalt me uit mijn gedachten. Geschrokken kijk ik naar het de plek waar de klap vandaan komt. Het raam is open geklapt door de harde wind. De koude wind van buiten raast door de kamer. Het laat de kippevel over mijn armen lopen. Ik zucht en sta op, ik loop naar het raam en weet het met enige moeite dicht te krijgen.

Voor ik me om kan draaien om weer in bed te gaan liggen, voel ik een koele adem in mijn nek. Een geschrokken huivering gaat door me heen.
'Hermelien.' Hoor ik een bekende stem fluisteren. Hij legt zijn handen op mijn armen, waar spontaan kippevel op verschijnt. Ik sluit mijn ogen en ik voel een traan naar beneden glijden.
'Draco...' fluister ik met een gebroken stem, '...waarom? Waarom ben je terug?'

'Moet ik gaan?' Vraagt hij verbaast maar toch zacht.

'Nee ik had alleen verwacht je niet meer terug te zien.'

'Ik zal ook niet lang blijven.' Hij drukt zijn lippen in mijn nek.

'W-wat?' Mijn ogen schieten open en ik draai me om.
Maar voor ik hem om de hals kan vliegen duwt hij me weg.
'Hermelien. We hebben heel weinig tijd?'

'W-wat is er gebeurt? Ik wil dat je het me vertelt!'

'Er is te veel om uit te leggen. Ik kan je alleen vertellen wat je hoeft te weten.'

'Wat moet ik dan weten?'

'Kijk.' Zegt hij en hij stroopt zijn mouw op. Het duistere teken komt op mijn netvlies.

'N-nee D-draco...' hakkel ik en een traan loopt over mijn wangen. Hoe blij ik ook ben om hem te zien... ik wil dat hij gaat.

'Hermelien alsjeblieft.' Zegt hij en hij stapt op me af. Als tegenactie loop ik twee stappen angstig achteruit.
'G-ga weg. Waarom ben je hier?'

'Ik moets je gewoon nog een keer zien. Voordat ik ga.'

'Nee...' zeg ik en ik laat mezelf op de grond zakken. Oh wat haat ik deze zak! Hoe kan hij het teken nemen!? Hoe!?
En toch hou ik van hem. Waarom moet hij gaan? Ik wil niet dat hij gaat.
Nog meer tranen lopen over mijn wangen.
Hij knielt naast me neer en pakt me beet. De drang om hem te knuffelen is net zo sterk als de drang om hem weg te duwen. Dus doe ik maar niets.

'Het spijt me. Ik hou van je.'

'Ik haat je...' fluister ik en ik sla zwakjes met mijn vuist op zijn borstkas terwijl ik hem met de andere omhels.
'Ik wil niet weg. Maar ik zal wel moeten.'

'Blijf.' Fluister ik bang.

'Het kan niet.'

'I-ik... nee... ik... je moet blijven. Ik kan niet zonder je.'

'Ik moet gaan. Het spijt me.'

'Hoe kon je zo'n idioot zijn!? Blijf gewoon sukkel!'

'Ik moet nu echt gaan.'

'Nee.'

'Vertrouw me. Alsjeblieft.' Hij probeert zichzelf los te trekken uit mijn knuffel. Maar ik ben niet van plan hem los te laten.

'Ik moet nu echt gaan.' Fluistert hij.

'Nee Draco!' Nu rollen de tranen echt over mijn wangen.

'Ik hou van je.'

'Nee!'

Hij drukt een kus op mijn lippen. Het is een korte toch liefdevolle kus. Nog voor ik hem tegen kan houden staat hij al op het raamkozijn. 'Waarwel, Hermelien Griffel.'

Einde..?