Somebody to die for (Dutch Dramione Harry Potter)

7. Kristina...

Draco pov

Ik sloot mijn ogen en zuchte. Ik zetten mijn handen tegen de wand van de douche. Ik zette de kraan warmer en kokend heet water liep over mijn rug. Ik voelde hoe mijn rug rood werd. Maar het voelde fijn zo dacht ik even niet aan Griffel.
Zo stond ik nog een uur onder de douche. Ik zette de kraan uit. En stapte onder de douche vandaan. Meteen kwamen de gedachten weet terug. Wat had ik gedaan? Waarom had ik haar gekust?
Ik mag haar niet en ook al zou ik haar mogen...dan nog...gewoon niet. Nee.
Ik droogde me af en trok mijn onderbroek en joggings broek aan. Ik liep de kamer in.
Ik keek automatisch naar Griffel. Ze zat nog steeds in dezelfde houding op haar bed. Starend naar de muur. Als ik niet beter wist dan zou ik zeggen dat ze een standbeeld is. Ze kijkt leeg. Steeds rollen een paar tranen over haar wangen.
Ik zucht. Hoe krijg ik het toch elke keer voor elkaar om in zulke situaties terecht te komen!? Hoe ga ik dit ooit oplossen!?
En hoezo is ze gekwetst? Ze vond vond het net nog net zo erg als ik.
Ik wilde in bed gaan liggen en slapen. Maar ik kan haar toch ook niet laten zitten.
'Griffel vergeet nou maar gewoon wat er is gebeurt.' Zeg ik.
Ze knikt voorzichtig maar nog steeds rollen er tranen over haar wangen.
Ik ga in bed liggen. Ik laat het maar gewoon.

Hermelien pov

Ik knik. Weer voel ik tranen over mijn wangen dansen. Ik hoor dat hij in bed gaat liggen. Het is rot voor ons beiden wat er gebeurde. Maar eigenlijk had ik het wel nodig. Ik weet ook niet wie de eerste stap zette. Misschien was ik het wel.
Maar dat boeit me niet zoveel. Na dat gedoe van Ron, was dit wel even het juiste.
Ik ben niet verdrietig om Malfidus. Het is enigzins gemeen dat ik hem laat denken dat het wel zo is. Maar ik heb helemaal geen zin om hem de waarheid te vertellen. Waarom zou ik?
Ik ben eigenlijk gewoon verdrietig om Ron. Waarom maakte hij het uit? Hoezo pauze? Hoezo afleiding? Het ging al twee jaar zo goed.
En nu is het klaar. Gewoon zonder goede reden. Ik dacht dat hij van me hield. Maar dat is dus niet zo.
Ik sta op. En loop de kamer uit. Ik sla de deur dicht. Ik ren naar beneden. Door de gangen het is nog een uur tot de avondklok.
Ik sta in de leerlingen kamer even stil als ik Marchel en Harry zie staan. Ze zeggen Hallo maar ik zeg het niet terug.
Ik ren de trap op naar de kamer van de jongens. Ik was n de veronderstelling dat ik alleen Ron aan zou treffen. Maar toen ik de deur open deed zag ik heel wat anders.
Mijn ogen werden groot: ik zag Ron...hij lag op bed...samen met Kristina. Zonder kleren om precies te zijn.
Beiden keken ze me geschrokken aan. Ik rende weg. Ik rende bijna letterlijk door Harry en Marchel heen. Ze vielen beiden op de grond.
'Hé Hermelien wat is er!?' Riep Harry me na.
Maar het boeide me niet. Ik rende huilend door. Ik sloeg de deur van mijn kamer open.
Ik wilde door rennen en op mijn bed neer ploffen.
Maar ik knalde met vollevaard tegen Malfidus aan. Hij struikelde achterover op mijn bed.
Ik viel bovenop hem. We keken elkaar geschrokken aan.
'Dit kan eigenlijk niet...sorry!' Zei ik en ik wilde van hem af gaan.
'Oh fuck op!' Zei hij en drukte ruw zijn lippen op de mijne.