Somebody to die for (Dutch Dramione Harry Potter)

4. Taxes extract

Pov Malfidus

Ik loop de trap af met Hermelien in mijn armen. Waarom ik!? Waarom doe ik dit voor haar. We mogen elkaar niet eens. Nou ja, het was niet echt leuk geweest om haar dood te laten bloeden maar oke.
Ik kom dit jaar toch niet meer van haar af dus ik kan maar beter normaal doen. Maar ik laat me echt niet slaan. Misschien is dit het juiste moment voor een wapen stilstand. Misschien moet ik haar gewoon negeren. Een heel jaar is toch niet zo lang? Toch? Op dit moment kan ik maar beetje aardig tegen haar doen wil ze nog akoord gaan met een wapenstilstand.

Ik loop met haar de deur door naar de ziekenzaal. Het is natuurlijk donker. Het is geloof ik een uur of vier.
Ik loop de zaal in en zet haar op een leeg bed.
Mevrouw Pleister kom even later aangelopen met een brandende kandelaar.
'Wat doen jullie hier?' Vraagt ze verbaast.
'Ze heeft een gat in haar hoofd.' Zeg ik droogjes en ik ga op een kruk zitten. Nu weglopen is ook geen optie. Hoeveel zin ik er ook in heb. Ik heb haar hier gebracht klaar.
'Zal ik Wemel gaan halen?' Vraag ik, hopend dat ze me laat gaan.
Hermelien knikt.
'Geen sprake van.' Zegt Madame Pleister dan, 'je hoeft niet nóg een leerling wakker te maken. Het is al vervelend genoeg dat jullie hier zitten.' Ze bekijkt het hoofd van Hermelien nog eens goed.'Dat is een flinke snee meid. Wat heb je gedaan?'
'Tegen de rand van de wasbak aangevallen.' Zegt ze zacht.
'Ben je duizelig?' Vraagt madame Pleister.
'Een beetje.'
'Ik beb bang dat ik dit met taxes extract moet doen.' Zegt Madame Pleister pijzend.
Hermelien zucht. Ze weet -net zo goed als ik- dat dit pijn gaat doen.
Madame pleister pakt een piepklein flesje. Ze draait het open en het dopje blijkt een puppetje te zijn.
Ik kijk de andere kant op. Dit wil ik echt niet zien.
Ik hoorde haar een klein gilletje slaken en ik voelde een hand in mijn arm knijpen.
Ik kijk naar kijk naar mijn arm en dan naar haar voor een paar seconden. Ik trek mijn wenkbra op. En knik naar mijn arm.
Snel laat ze hem los. 'Sorry.' Zegt ze zacht en ze word rood.
Verder gebeurt er niet veel Hermelien moet nog een drankje drinken tegen de duizeligheid.
Daarna gaan we terug naar onze kamer. Ik leg haar op bed. We zeggen niets meer. Misschien wel beter.

Hermelien pov

Voorzichtig open ik mijn ogen. Ik heb geslapen als een roos. Maar meteen word ik erraan herinnert dat mijn hoofd pijn doet.
Ik stap uit bed en loop de badkamer in. Ik kijk onderweg op de klok aan de muur. Het is kwart over zeven om tien voor half negen moet ik in de studenten kamer van griffoendor staan om de eerstejaars door de lessen heen te lootsen. De eerste dag word het rooster altijd aangepast. Zodat alle afdelingen apart van elkaar les hebben.
Het is maar een dag. Dus ik red het wel. Ook al knalt mijn kop uit elkaar...
Ik poets mijn tanden en kleed me aan.
Als ik bijna klaar ben kom ik er pas achter dat Malfidus nog in bed ligt. Hij heeft me vannacht naar mevrouw Pleister gebracht. Misschien kon hij daarns niet meer slapen of zo.
Ik zit op de rand van mijn schoenen aan te doen. Als een een kussen pak en die naar zijn hoofd gooi.
Hij schiet overeind. Ik moet lachen om zijn gezicht.
'Jezus, tering wijf! Doe effe normaal!' Roept hij kwaad.
'Ten eerste scheld me niet uit, ten tweede je had je gezicht eens moeten zien en ten derde: het is acht uur en de inleidingslessen beginnen zo.' Ik loop alvast naar de deur.
Snel kijkt hij op de klok. Ik kan hem haast horen denken. Ik kan een glimlach niet onderdrukken. Hij springt uit bed en maakt zich klaar. Ik loop de deur uit en loop naar de studenten kamer van Griffoendor. Ik zie een paar kinderen al staan. Snel neem ik ze mee. Ik ben laat. We lopen naar kruiden kunde. Dit word een lange dag.