Şizofren

15.Bölüm Para

Cemin annesi Suzan teyze geliyordu çok yaşlanmıştı ama bakımlıydı. Konuşmaya baslıycaktı ama kaçtım diyeceklerinden bıkmıstım. Ama annemlerin beni affettigini söyledi. Dinlememis gibi yaptım ama dinledim. İs çıkışı kızımı alıp evimize gittim annem kapıyı açtı. Ona sımsıkı sarıldım. Torununada sıkıca sarılmıstı babam nerde diye sorduğumda babamın 5 yıl önce olduğunu söyledi. Kardeşim okuldaymıs 27 yaşındaymış. Göremediğim cok yıl oldu kaçırdığım anıları yasıycam. Annem 72 yasındaydı. Kalp krizinden öldü. Kardeşim ben ve kızım kalmıştım ama kızım evliydi kocası onu aldı ve gitti. Kardeşimle ben kalmıştım derslerinde yardım ettim onu okuttum.

Kardeşim doktor olmuştu okutmustum onu.

Hastaydım hemde çok araba kullanıyordum. Frene basıcak zamanım olmadı o kazada ölmüştüm. Kardeşim bensiz yaşayacaktı peki nasıl. Kardeşim ben ölünce kafayı yemiş onu akıl hastanesine kapatmışlar deliliği şizofrene dönüşmüş. Benim yattıgım hastanede yatıyor. Ona orda işkence cektiriyorlar. Canım kardeşim benim.

Not: Bundan sonra hikayeyi Ekin'in kardeşi Zeynep anlatıyor.

Ablamsız hayat anlamsızdı. Onu çok ozlemistim. Mezarını ziyaretede götürülmüyordu. Bana hep ilaç veriyorlardı o yaratıklar benim etrafını satıyorlardı. Orda bir hayali arkadaş edindim. Onla evlenmek istiyordum. O bir ruhtu. Ama olamazdı böyle bir şey hayata tutunucak kimsem yoktu. Bir dakika karşıda odada ki ablamın kızımıydı!!!