De Beproeving

Hoofdstuk 1

Het eerste wat ik me kan herinneren is de deur.

De grote, zware deur die langzaam open gaat en mij, nadat ik met een ruwe duw naar voren wordt geduwd, van de rest van de wereld scheidt.
Daarna ben ik alleen. Alleen met het verstikkende zwart en de stilte die me van alle kanten insluit.
Ik wankel naar achteren en duw mijn rug tegen de koude muur achter me. Langzaam laat ik me op de grond zakken en sla trillend mijn armen om me heen.

Zo koud.

Zo donker.

Hoe kom ik hier terecht? Waarom herinner ik me niets meer?

Rustig. Blijf adem halen, als je geen zuurstof binnen krijgt hou je het niet lang vol. Rustig, kalm en stabiel.
In paniek kijk ik met grote ogen om me heen. Wat doe ik hier? Ik leg mijn hoofd op mijn knieën en voel tranen over mijn wangen branden.

Dan komen de vragen weer, de beangstigende, onbeantwoordbare vragen.

Waarom herinner ik met niets meer?