De Beproeving

Hoofdstuk 3 - Nesah

Mijn hoofd bonst. Ik druk mijn vingertoppen kalmerend tegen mijn slapen. Ik heet Nesah. Het is allemaal zo verwarrend. Ik pak de foto die ik naast me neer heb gelegd. Zorgvuldig strijk ik hem glad.
      De tranen springen weer in mijn ogen als ik naar de foto kijk. Een man met kort, donker haar en een lichte huid kijkt liefdevol naar zijn zoontje die voor zijn vrouw staat. Zijn ogen staan zo vrolijk, zo trots op zijn kinderen. 
     De vrouw heeft haar arm om de rug van haar man geslagen. Haar hoofd rust op zijn schouder. Haar lange bruine haar is naar achteren opgestoken. Ze glimlacht, een lieve mooie glimlach die haar er veel jonger uit laat zien dan ze waarschijnlijk is. Ze heeft prachtige bruine ogen, en een prachtige donkere huid.
     Voor haar staat een jongetje. Hij heeft kort donker haar, net als de man maar zijn huid is net iets donkerder. Hij ziet er nog zo jong uit, zo zorgeloos. Hij lacht, zijn ogen glimmen als pareltjes. Een steek schiet door me heen. Mijn vinger strijkt langzaam over de foto, een traan rolt over mijn wang.
     Dan kijk ik naar het laatste meisje op de foto. Ze staat voor haar vader die een hand op haar schouder heeft. Ze kijkt opzij naar haar broertje en lacht om hem. Haar haar is net als dat van haar moeder opgestoken. Haar huid is donker maar niet zo donker als dat van haar moeder. Ik strijk met mijn vingertoppen over mijn linker arm. De huid van het meisje heeft de zelfde kleur als mijn huid. 

     Ik veeg de tranen van mijn wangen. Dan draai ik de foto om en sla mijn hand voor mijn mond om niet weer in tranen uit te barsten. Als ik weer rustig ben neem ik diep adem. Dan begin ik te lezen.

Lieve Nes,

Ik ga je zo missen. Je was er altijd voor me, je was er voor iedereen. Natuurlijk stak je meteen je hand op toen Het Bestuur vrijwilligers vroeg. Zo ben jij. Maar Nesah, probeer alsjeblieft weer thuis te komen. Pappa en Mamma hebben je nodig. Ik heb je nodig. Wat er ook gebeurd: ik hou van je. Ik zie je snel toch? Hou je taai!

-Robin

     Ik voel de tranen over mijn wangen stromen. Ik heb een broertje, Robin, een geweldig broertje. Een broertje die van me houd en op me wacht. Ik draai de foto weer om en kijk nog een laatste keer naar zijn gezicht. Ik glimlach en strijk liefkozend over de foto.
     Het meisje dat op de foto staat, dat ben ik. Nesah. En het jongetje dat daarnaast staat is mijn broertje. Ik heb een broertje en hij heet Robin. Ik lach. Dan doe ik mijn ogen dicht en leun met mijn hoofd tegen de muur achter me. '

     Dank je Robin' fluister ik.