ANG STALKER KONG ASWANG

PROLOGUE

PLAY MUSIC: DI LANG IKAW

I.
Pansin mo ba ang pagbabago?
Do matitigan ang iyong mga mata
Tila dina nananabik
Sayong yakap at halik
Sana'y malaman mo
Hindi sinasadya
Kung ang nais ko ay maging malaya

Habang kinakanta ko ito pinipigilan ko ang pagpatak ng namumuong luha sa mga mata ko, ayokong ipakita sa mga taong nandirito na mahina ako

Cho:
Di lang ikaw,
Dilang ikaw ang nahihirapan damdamin ko rin ay naguguluhan
Di lang ikaw,
Di lang ikaw ang nababahala Bulong ng isip wag kang pakawalan
Ngunit puso ko ay kailangan kang iwan

Mula sa hindi kalayuan nakita ko siyang nakatayo habang pinapanood ako, kahit hindi ko masyadong maaninag ang mukha nya dahil sa mga namumuong luha sa mata ko alam ko na bakas sa mukha nya ang sobrang lungkot at pagkadismaya, at nararamdaman ko rin na sobrang siyang nasasaktan sa mga nangyayari

II.
Pansin mo ba ang nararamdaman?
Dinatayo magkaintindihan
Tila hindi na maibabalik
Tamis ng yakap at halik
Maaring tama ka lumalamig ang pagsinta
Sana'y malaman mong di ko sinasadya

Marami akong dapat liwanagin sa kanya pero natatakot Akong harapin sya.... Baka kasi hindi ko na magawang talikuran sya

Di lang ikaw
Dilang ikaw ang nahihirapan damdamin ko rin ay naguhuluhan
Di lang ikaw
Dilang ikaw ang nababahala
Bulong ng isip wag kang pakawalan
Ngunit puso ko ay kailangan kang iwan

Dihahayaang habang buhay kang saktan
Di sasayangin ang iyong panahon
Ikaw ay magiging masaya
Sa yakap at sa piling ng iba

Napaka sakit, bakit kailangan ko pang maranasan ang ganitong klaseng sakit? Alam ko namang bawal pero ipinag patuloy ko parin! Handa ba akong makitang may kasama syang iba? Handa ba akong makitang masaya sya sa piling ng iba?

Ipinikit ko ng mariin ang mga mata ko bago ko muling kantahin ang pinaka last part ng kanta(chorus) at habang kumakanta ibinuhos ko na lahat ng emosyon na nararamdaman ko hanggang sa matapos ang kanta narinig ko ang malalakas na palakpakan ng mga taong nanonood sakin kaya muli ko ng iminulat ang mga mata ko ngunit hindi ngiti o pasasalamat ang isinukli ko sakanila kundi ang mga luhang Hindi ko na napigilan pang pumatak. Inilibot ko ang paningin sa paligid pero ni anino nya wala na

Umalis na sya?

Tuluyan nya na akong iniwan?

End of prologue ^__^

AN: hi guys! Boyshater's here! Sorry kung yan lang ang prologue hihi pag pasensyahan napo. :) FIRST STORY ko po ito so sana suportahan nyo ;)))
Sa mga susuporta nito MARAMING THANK U <3

VOTE & COMMENT