Daughter from the bad Alpha #Wattys2015

H.18

P.O.V Tess

Ik kijk geschrokken naar beneden. Mijn bh schijnt door. Snel ga ik zo laag zitten in het water dat mijn schouders net onder het water oppervlak zijn. " je hoeft je niet te schamen hoor." Zegt een jongen vanachter. We lopen een stukje door het water richting de water val. Ik kan de spetters op mijn huid voelen zo dichtbij staan we. " kom duik eronder door." Ik zie hoe de jongens duiken en als laatste duiken ik en de jonge die mij vasthoud ook onder water. Ik had bijna geen adem meer maar we kwamen net optijd weer naar boven. Ik hap naar adem en het voelt alsof mijn longen net een zakje zijn die je maar niet vol krijgt met water. " rustig, tel van 1 tot 10 ik moest hier de eerste keren ook aan wennen." Zegt een van de jongens. Het duurt even voor ik mijn adem weer op een normaal tempo heb, maar dan valt het me op hoe mooi de grot is waarin we zijn. Het helder blauwe water zorgt ervoor dat het er net zo uitziet als in een sauna. Ik word al weer snel uit mijn trans getrokken als de jongens me verder trekken. " dus gaan we haar hier ergens verstoppen ?" Zegt een van de jongens. " ja lijkt me goed plan. Het valt me ineens op dat er ketens vast zitten aan de muur. En zodrekt zit ik aan het einde ervan. Ik begin nu toch tegen te werken. De jongen lijkt te schrikken van mijn plotse bewegingen. " help ! Ze is sterker dan ze lijkt." Ik probeer te ontsnappen en voor even ontsnap ik maar al snel voel de nog kouwe handen van iemand om mijn arm. Ik word ruw terug ge trokken. Ik stribbel tegen maar ze zijn deze keer net sterker dan mij. Ze staan met vijf man aan me te trekken. Uit eindelijk krijgen ze het toch voor elkaar. Ik zit vast. En als ze me niet vinden is dit waarschijnlijk de laatste plek waar ik ben.

P.O.V Tobias

Ik sta op uit mijn bed. Ik wilde vandaag niet mee gaan maar toch moest ik mee, we gaan met de hele zaal survivallen in het bos. En het ziet ernaar uit dat ik met Chelsea moet. Ik kleed me om en loop naar beneden. Ik wou dat ik nu met Tess iets kon doen. Ik bak de broodjes en begin aan het koken van een van de veel te veel bordjes ei. Anders krijg ik op mijn kop. Na een uur alleen maar ei gekookt te hebben kan ik het ei bijna wel uit kotsen. Er is nog niemand wakker, maar toch begin ik aan mijn ontbijt. Moeten ze mar optijd opstaan. Denk ik. Wanneer ik klaar ben gooi ik mijn bord etc in de afwasmachine en loop ik naar boven om mijn tas te pakken. Een zakmes moet sowieso mee. Een zwembroek voor als wij een bos meertje tegen komen, vliegenspray, teken shit en nog veel meer.

Na een uur ben ik klaar met pakken en rol ik mijn tas naar beneden om hem daar klaar te zetten. Ik ga buiten maar even hardlopen. Dan kan ik mijn gedachten even verzetten voordat ik uren lang het gezanik van Chelsea moet aan horen.

Wanneer ik terug kom ga ik snel douchen, droog me af en ren naar beneden. " moet het nou weer zo lang duren Tobias." Ik knik en loop de grote bus in. Ik besluit ergens voorin te zitten verweg van iedereen die snoep aan het uit delen was en gezellig aan het babbelen is. Ik pak mijn mobiel en luister muziek terwijl ik uit het raam staar. Ik zucht ... ik mis Tess, zielsveel. Mijn buik knort. Ik pak een broodje uit mijn tas en werk hem snel naar binnen.

Niet veel later komen we aan bij de plaats van bestemming. Ik was in slaap gevallen. En word wakker gemaakt door Chelsea die mij op mijn schouder tikt. " kom je anders hebben wij zodrekt niks. " ik stap nog half slaperig uit de bus. Terwijl Chelsea me bijna mee trekt. Ik pak mijn ras uit de uitlaad dinges iets. En loop met mijn veel te zware tas naar de hoofdbegeleiding " goedemorgen, jullie zullen zo worden opgehaald door een helicopter die jullie af zal zetten bij een van de helicopter platformen diep in het bos. Jullie mogen alleen een zakmes en vliegenspray mee nemen." Je hoort de klas zuchten. Iedereen dropt zijn tassen op de grond. Ik ook. Ik pak mijn zakmes en vliegenspray en zonder het iemand op te laten merken, pak nog een zak winegums en stop het snel in mijn zakje die ik mee nam voor de survival. " wie wil er als eerst weg ?" Vraagt de hoofdleider. Iedereen begint ik te roepen. We doen een kort spelletje en gelukkig winnen ik en Chelsea. We moeten even wachten maar dan komt de helikopter toch aan gevlogen. We stappen in zetten de koptelefoons op en zo vliegen we snel weg.
Ik kijk naar beneden, wat een uitzicht. Ik merk dat we dalen. Mijn oren slaan namelijk dicht. En niet veel later komen we aan op een plekje waar een krappe landings plek staat. Hij zet ons af en vliegt dan weer terug.