Daughter from the bad Alpha #Wattys2015

H.11

P.O.V Tess

Ik sprint naar het briefje, gris hem van de grond, en ren naar een rustig open plekje tussen de bomen waar ik terug verander en mijn kleren weer aan doe. Ik loop terug naar de open plek terwijl ik ondertussen mijn bruine haren in een staart doe. Ik ga op het gras zitten en rol het papiertje open.

Ik geloof dat je wel weet wie we zijn. Je weet sinds kort ook dat je de dochter van de Alpha bent. Ja hij weet t. We geven je een maand bedenk tijd. Als je besluit niet te komen, dan zullen de gevolgen niet klein zijn maar groots en nemen we je gewoon. Omdat jij onze toekomstige Luna bent en daarvoor moet je worden opgeleid.
Groetjes je vader.

Ik lees de brief nog een paar keer over. Mijn ... Mijn .... Vader schreef dit ?! Ik kan hem wel uit kotsen en bovendien ik wil niet de Luna zijn van de meest gevreesde pack. Heb ik weer. Ik weet niet wat ik hiermee moet. Moet ik dit wel met Ty overleggen ? Ik denk het niet. Hij maakt zich al zo'n zorgen, dit moet ik zelf oplossen. Ik sta op en loop richting een boom. Ik bestudeer de boom even en dan valt het me op dat er een dippe spleet in zit. Groot genoeg om dit briefje in te verstoppen. Dan weet ik in ieder geval zeker dat Ty het niet vind. Ik frummel het briefje er tussen en draai me om om richting huis te gaan lopen. Op den duur zie ik een glimp van ons huis en ren er verder naartoe. Ik open het huis en loop naar de keuken om lunch te maken. Ty zit al aan tafel " hoe was jouw ochtend ?" Vraag ik aan Ty. " ja was wel te doen, veel Alpha zaken enzo, en jij ?" Nou ik werd achter volgt, en kreeg een briefje die door mijn vader is geschreven. Eigenlijk liggen deze woorden op het puntje van mijn tong maar dan besef ik me dat hij zich alleen maar nog meer zorgen zou gaan maken om mij.
" ik heb gewoon de omgeving verkent en hardgelopen meer niet zo veel gedaan." Antwoord ik onverschillig. " he ik breng je morgen wel naar school." Zegt hij. Daar heb ik nu pas echt zin ! ( sarcasm druipt er vanaf ) " dankje " ik kijk weer geconcentreerd naar mijn eten. Wanneer ik klaar ben leg ik mijn bord in de vaatwasser en loop richting de woonkamer waar ik June op de bank zie zitten. " June mag ik alsjeblieft je OV lenen ?" ( voor iemand die dit niet weet het is een pas voor het openbaar vervoer.) " ja hoor. Hij ligt in de keuken." Zegt ze. Ik heb wel geluk gehad met mijn pleeg gezin. Voor hetzelfde geld had mijn vader me opgehaald. Dat was pas echt een hel geweest. De rillingen gaan over mijn rug als ik denk aan deze gedachte. Ohwja ik ga naar het busstation om daarmee eens even een oude bekende op te gaan zoeken. Tobias . Ik wil zo graag vertellen aan Tobias hoe het hier allemaal gaat en van het wolven enzo. Maar ik weet dat ik dit jammer genoeg niet aan hem kan vertellen. Zo sta ik nog een lange tijd te wachten . Maar dan Zie ik de bus naar mijn oude woonplaats, de straat in rijden. Ik haal mijn OV langs de pieper en ga ergens voorin zitten. Omdat je helemaal voorin een schuin aflopend stuk zit en daar kan ik mijn voeten op zetten en dat zit veel lekkerder. Dan op eenvan de andere plaatsen. Yess er zit niemand op het plekje. snel ga ik er zitten en doe mijn oortjes in. Tijdens het muziek luisteren  kijk ik naar buiten naar de mooie omgeving die van bos steeds meer overgaat tot verharde wegen en uiteindeljk zit ik op de snel weg. Niet veel later rijden we het dorp in waar het weeshuis is. Ik sta op en haal mijn OV langs de pieper, en verlaat de bus. Ik sta nu op de stoep voor het weeshuis. Zal ik wel gaan ? Kan ik dit wel aan ? Ik adem diep in en adem uit. Kom op Tess je kan het wel. Ik loop rustig richting de voordeur. Ik hoef de deur niet eens open te doen. En daar wacht Tobias op me met een smile van oor tot oor.