KARANLIK ŞAPKA

PART1

Uyandığımda bir önceki gece kendimi alkole vermiş gibiydim.Başım çatlıyordu.Hemen yatağımdan yavaşça doğruldum.Elime yüzüme suyu bolca serperek kendime gelmeye çalıştım.Bugün okulda dersim yoktu.Ve bugün özlem giderme günüydü,Iğıl geliyordu.Ama kendimi pek iyi hissetmiyordum midem bulanıyordu, yatağıma doğru giderek biraz daha uyumaya karar verdim.

Aradan 1 saat geçtikten sonra yanıma gelen Kumru-

'İyi misin Pamir' gözlerimi yavaşca araladım ve Kumru'ya baktım.

'Evet iyiyim' Ona dünden kalmış sinirim vardı ancak yeni tanıdığım birine bu kadar ısrarcı olmayacaktım.Neredeyse öğlen olmuştu saat 1'de Iğıl burada olacaktı.Hemen yataktan doğruldum üzerime bir şeyler geçirmek için dolabımı açarken Kumru dolabımın kapağını sertçe kapattı.

'Pardon,bak Pamir bana dün yardım ettin gerçekten çok teşekkür ediyorum ama babam o benim ne söyleyebilirimki'

Hala babasını savunuyordu.Buda beni bir hayli sinirlendiriyordu.

'Tamam Kumru ama şunu unutma insanlara hatalarını fark ettirmezsen aynı hatayı yapmaktan vazgeçmezler'

 'Her neyse bugün ne yapıyorsun?'

Konuyu güncele çevirdi bende bu konu hakkında sessiz kalmayı tercih ettim

 'Iğıl gelecek İstanbul'dan , yetimhanedeki en yakın arkadaşım.'

 'Neden yetimhanede kalıyordun?'

İlk tanıştığım insanların sıkıcı sorusu.

'Çünkü bir ailem yok'

Bu cümleyi kurarken artık eskisi kadar zorlanmadığımı fark ettim.

 'Çok üzgünüm'

 'Her neyse artık benim gitmem gerek konağın önünde Iğıl'la buluşacağız'

Üzerime bir şeyler geçirdim ve kendimi dışarı attım.Dün gece ki Reha ile konuşmalarımız gözümün önüne geldi.Şimdi ne yapacağımı bilmiyordum.Özür mü dilesem,yoksa arkamdan dedikodu uyduruyormuşsun diye yüzüne mi tükürsem.Bir anda başım dönmeye başladı.Yolda sarhoş gibi yürüyordum.Midem bulanıyordu.Kendime oturacak bir yer bulamazsam yere yığılacaktım.Gözlerimin önü git gide kararıyordu..

Gözlerimi açtığımda hastanede olduğumu fark ettim.Koluma serum bağlıydı.Kendimi iyi hissetmiyordum.O kadar çok uykum vardı ki tekrardan gözlerimi yumdum.Aradan zaman geçtikten sonra uyandığımda yanımda Iğıl oturuyordu.Yavaşça seslenmeye çalıştım.

'Iğıl..' Sesim o kadar tiz ve sessiz çıkmıştı ki haliyle Iğıl duymadı.Karşımdaki koltukta uykuya teslim olmuş şekilde yüzü bana dönüktü.

Yavaşça doğrulurken Iğıl uyandı.

'Canım iyi misin?'

Hemen ayağa kalkarak yatağımın kenarına oturdu.

'Bana ne oldu?'

Seni bekliyordum.Konağa yaklaştın uzaktan seni gördüm.El sallıyordum sana ancak başını öne eğmiş şekilde duruyordun ve sonra düşüp bayıldın.

'Tansiyonum düştü galiba'

'Evet, kendine bakmazsan böyle olur Pamir'

'Azarlamayı bırakda gel bir sarılalım'

Bunu duyduğuna inanamadı tabi böyle sevgi gösterileri benim için nadir davranışlar içerisindedir.

'Mavişim bende seni çok özledim'

Bayadır Iğıl'ı görmemiş gibiydim.Onu gördüğüme gerçekten sevinmiştim.

Tam o sırada odanın kapısı açıldı.

'Ben geldim' Karşımdaki Urasdı.Nereden haberi olmuştu?Nasıl öğrenmişti?

'Sen nasıl öğrendin?' gerçekten bu sorunun cevabını merak ediyordum.

'Sana mesaj attım ama cevap vermedin sonra aradım telefona Iğıl çıktı burada olduğunu söyledi.'

'Iğıl yine boşboğazlığın üstündeymiş'

'Ama ne yapayım seni sordu bende söyledim'

'Iğıl'a kızma senin yerini öğrenmek için ısrarcı olmuş olabilirim'

İkisi hangi ara tanışıp birbirini savunma kıvamına gelmişlerdi anlayamamıştım.

'Tamam tamam'

Artık onlara laf yetiştirecek düzeyde kendimi iyi hissetmiyordum.Yorgun gibiydim sadece uyumak istiyordum.

'Ben biraz kestireceğim sizde tanışıp kaynaşın diyeceğim ancak yeterince kaynaşmış gibisiniz'

Iğıl :'Pamirrr'

Gözlerimi yavaşça kapadım.Uyandığımda ise ikisi de yanımda yoktu.Kapı aralandı ve Iğılla Uras kahkahalarla odayı inlettiler.

'Keyifler oldukça yerinde gözüküyor'

'Her neyse kızlar ben kaçar size iyi geceler yarın yine uğrarım'

Uras iğneleyici soruma cevap vermeden kaçtı.Ama Iğıl kaçamayacaktı.

'Neler oluyor Iğıl?'

Bu soruyu sorduğumda Iğıl'ın yüzünde tebessüm belirdi.Yoksa bunların arasında bir şeyler mi oluşuyordu.

'Sadece fazla ortak yönlerimiz var'

'Evet bunu bende fark etmiştim'

Iğıl bu konuda detaya girmeden yüzeysel bir anlatım yaptı.Oda benim gibi detaycı değildi.

'Hadi bakalım sıra sende ben yokken neler yaptın?'

Sıra bana gelmişti ben yokken neler oldu sorusuna karşılık. Burada geçirdiğim iki haftanın olaylarını Iğıl'a tek tek anlatmaya başladım.Git gide çenesi biraz daha aşağı kayıyor ve ağzı biraz daha açılıyordu.Yaşadığım olaylara karşı yorumu ise..

'Bence Aratla konuşmalısın.Olanları bilmeli.Senin ona bir senaryo parçasıyla yaklaşmadığını ve masum olduğunu anlatmalısın.Sonuçta nereden bilsin ki sana arkadaşının çarptığını.Tabi Rehaya söyleyecek bir şey bulamıyorum.Korkmuş olabilir ama sana arabadan inip yardım etmeliydi.'

'Bana suç işlemişim gibi konuşmasana masum olduğumu kanıtlayayım istersen'

'Bak bu aslında çok iyi Pamir okulun kameraları var mı?'

Bu kız yine konuşmalarımı fazla ciddiye almıştı.

'Dalga geçmiştim Iğıl'

'Bence sen artık uyumalısın Pamir' diye çıkıştı.

'Iğıl'a normalde direnirdim ancak uyku göz kapaklarımın kapanmasında ısrarcıydı.

Gece sıcaktan mı bilinmez uykum bölündü ve kalktım.Iğıl karşımdaki yatakta çoktan uyumuştu.Bende dışarı çıkıp biraz hava almak istedim.Yanıma aldığım serum şişesiyle dışarıya doğru sessizce ilerlemeye başladım.Bahçeye çıktığımda gayet hava serindi.Tenime değen eşsiz rüzgar rahatlamamı sağlıyordu.Kafamı burada olan insanlara çevirdim.İnsanlar daire oluşturmuş haber bekliyordu.Benim ise aklımdaki düşünceler daire oluşturmuş, bende bu dairenin tam ortasında oturuyordum.Ayağa kalktım ve Iğıl'ı daha fazla yalnız bırakmamak için odaya çıkacaktım ki,gözlerimi kamaştıran bir araba farı hastanenin önüne yaklaştı.Arabayı hızlıca park etmeye çalıştı.Arabaya göz ucuyla baktığımda içindeki Arattan başkası değildi. Bu bir fırsat mıydı bilmiyorum ancak madem buradaydı konuşmanın da tam zamanıydı.Arabadan saçları bir hayli dağınık,gözleri baygın ve bir hayli yorgun bir şekilde indi.Bir günde ne kadar değişmişti.Gözlerinin altındaki morluk gözyaşlarına mı şahitti.Kafam iyice karışmıştı.Hastanenin girişine doğru yaklaşırken beni fark etmedi bile ona kendimi fark ettirebilmek için yüksek sesle..

'İyi Akşamlar Arat!'

OYLARINIZI VE DÜŞÜNCELERİNİZİ BEKLİYORUM..RESİM IĞIL-PAMİR I:Noelle DOWNING P:Rachel MARIE