KARANLIK ŞAPKA

Part 2

Sesin kime ait olduğunu bilmeden arkasına baktı.Beni görünce uğraşmak istemeyen gözlerle baygın bir şekilde gözlerini devirdi.Neden buradaydı, gerçekten merak etmiştim ama bunu sormaya şu an yüzüm yoktu.Hemen konuya giriş yapmak istedim.

'Seninle biraz konuşabilir miyiz?'diyerek nezaketle sordum.

'Başka senaryo mu buldun?'Yüzüme bakmadan umursuzca böyle söyledi.

Bu sözler beni oldukça sinirlendirmişti.Ama kendimi içtenlikle sakinleştirmeye çalışıyordum.

'Hayır,sana anlatmam gereken şeyler var daha doğrusu bir yanlış anlaşılmayı düzeltmem gerek.'

'Benim şu anda bunları dinleyecek vaktim yok'

Sanki ben onunla konuşmaya bayılıyordum.Sadece izin verse iki cümleyle kendimi aklı çıkaracaktım.Ama anlatmama izin vermiyordu.

'Önemli'

Bu konuda ısrarcıydım gevelemeden her şeyi anlatmak istiyordum.

'Çok önemliyse yarın saat 2:30'da ders çıkışı anlatırsın'

Oda en az benim kadar anlatacaklarımı dinlememekte ısrarcıydı.Ama mağlup olan bendim.

'Oldu o zaman'Dedikten sonra hastanenin kapısından içeri girdi.Neden buradaydı gerçekten merak etmiştim.

'Ne yapıyorsun burada Pamir dinlenmen gerekiyor yarın çıkacağız zaten'

Iğıl galiba uyanmış yatakta beni bulamayınca endişelenmişti.

'Az önce Arat buradaydı'

'Nasıl yani senin için mi gelmiş'

Her şeyi bana yorması yok mu ah Iğıl..

'Hayır yani hiç beni arıyormuş gibi hali yoktu herhalde bir yakını için ya da kendi için geldi bilmiyorum sadece onunla konuşmak istedim.Ama beni dinleyecek vakti yokmuş yarın okulda anlatırsın dedi ve gitti.'

'Belki acelesi vardır bilmiyoruz sonuçta yarın anlatırsın her şeyi'

Dışarıdaki bu konuşmanın ardından hastaneye girerek odaya ilerledik.Iğıl beni yatağıma yatırdıktan sonra kendiside yanımdaki kanepeye uzandı.Bende yavaşça gözlerimi kapatarak yarını beklemeye karar verdim.

'Pamir hadi uyan' gözlerimi yavaşça araladım.

Günaymıştı,odayı süzerken kahvaltı masasını Iğıl bana doğru getiriyordu.Kahvaltı için uyandırdığını anlamıştım.

'Saat kaç?'

Bugün için kendimi ayarlamalıydım.Saat 2:30'da okulda olmam gerekiyordu.

'Saat 10:00 merak etme 12'de taburcu olacağız aslında bugün yurtta kalsan daha iyi olurdu.'

Bu sorunun cevabı kesinlikle hayırdı.

'Böyle bir şey yapmayacağımı ikimizde çok iyi biliyoruz.Peki sen yurt buldun mu?'

Iğıl daha yeni gelmişti fakat daha onunla hiç ilgilenememiştim bile'

'Hayır daha fırsatım olmadı şimdi beni düşünme sen'

Bu kızın düşünceli halleri..

'Bugün hastaneden çıkışı yaptıktan sonra ilk yurda uğrarız senide benim kaldığım yurda kayıt ettiririz.'

'Çok iyi olur senden ayrılmak istemiyorum.'

Iğıl'la aynı yaştayız.O benim yetimhanedeki tek arkadaşım,sırdaşım,yuvamdı.Çünkü oda benim gibi hiç ailesini tanımıyordu.Birbirimiz için adeta sığınaktık, hala öyleyiz.