KARANLIK ŞAPKA

HANGİSİ

REHA'DAN—

Pamir konuşmasını yaptıktan sonra hızlıca ilerlerken bir anda durdu ve arkasına döndü gözleri 

anlatması gerektiğinden çok daha fazlasını anlatıyordu.Gözlerinin rengi tenine bir hayli yakışmış ve 

kahkülleriyle masumiyetini saklıyordu.Birde siyah şapkası, gölgesinin altında karanlık bir ruh 

vardı.Kendini kamufile etmeyi çok iyi başarmıştı.Bu da onun hakkında ki merakımı fazlasıyla 

uyandırmıştı.Ona çarptığım günden beri vicdanım huzursuzdu.Vicdanımı rahatlatmak için özür 

dilemiştim.Ancak özrümü kabul etmedi.Bu arada Arat'ta Pamir 'in anlattıklarından sonra öylece 

kalmıştı.Sanki ondan böyle bir tepki beklemiyordu.Onların konuşmasını engellemeye çalışmıştım 

ama bu pek işe yaramadı.Tek bir suçlu vardı oda galiba ben..

'Arat kaldın öyle'

'Onun hakkında farklı düşünmüştüm. Neden anlatmadın?'

Hesap verme sırası gelmişti.

'Bilmiyorum, belki bana kızgın olmasını istememişimdir.'

Ne demek istediğimi anlamamışmıydı yoksa anlamamazlıktan mı geliyordu bilinmez agresif tavrını yine takınmıştı.Zaten kardeşi nedeniyle bu ara canı bir hayli sıkkındı.Yanımdan hızlıca uzaklaşarak arabasına bindi ve ani kalkışıyla lastiklere çığlık attırdı.

Arat..oldukça ilginç birisidir.Annesi o 6 yaşındayken vefat etmişti.Travmalarla büyüdüğüne ben şahidim.Ben ve Rahşan onun hikayesini bilen tek kişiyiz bu yüzden bizden başkasıyla arkadaşlık kurmaz.Biz dahi onunla sonradan arkadaş olamazdık çünkü yaşadıklarını kimseye anlatmamak için insanlardan uzak kalmak tercihidir.Beraber büyüdük,küçüklüğümüz annesi ölene kadar deli doluydu.Her türlü yaramazlık bizim için bir oyundu. Ya sonrası işte artık orası karanlıktı çünkü annesinden sonrası yoktu.Annesinin vefatından sonra hep yanında olmaya çalıştık.Onu oyalamak için oyun oynamak isterdik ama o hep dışarı çıkar,yapacak bir şeyler bulur,bizden uzaklaşırdı aslında bizi oyalayan o'ydu. Kimseye acısını anlatmazdı.İçinde yaşayarak üstesinden gelmeye çalışırdı.Annesi ölmeden önce rüzgar gibiydi her yere savrulurdu.Onu kimse kontrol edemezdi tabi annesi Arya teyzeye kadar..Bir sorunu olduğunda bize anlatmak yerine annesinin mezarına gider orada konuşurdu.Aslında onu tek konuşturabilen annesiydi.Babasıda aradan 5 yıl geçtikten sonra Yasmin hanımla evlendi bu evliliğindende Arat'ın bir kardeşi oldu.Arat kardeşini gerçekten çok seviyordu ama bu aralar kardeşi bir hayli hastaydı çünkü kardeşine 'ms' teşhisi konulmuştu.Buda Aratın bir hayli moralini bozuyordu.Doğum günlerini hiç kutlamazdı çünkü doğduğu gün annesinin ölüm yıl dönümüydü Arat'ta sanki annesiyle o gün ölmüştü.Rahşan her doğum gününde Arat için parti hazırlardı ve katılmasını beklerdi ama parti her zaman hüzünle sonuçlanırdı çünkü Arat hiçbir partiye katılmazdı..

Arat'tan sonra Rahşan:

Bugün Rahşan tatilden dönüyordu.Her zamanki gibi buluşmak isteyecekti.Arat'ı aradım ancak 

telefonlarıma çıkmıyordu,galiba bana kızmıştı.Bende Rahşan'ı aradım.Gece club'ta buluşmak için 

sözleştik.Rahşan'da farklıydı küçüklüğünden beri Arat'tan hoşlanıyordu ama bir türlü duygularını 

yüzüne söyleyemiyordu.Hırslı,gözü kara bir o kadarda narindi.Hatta Arat konusundada bir hayli 

kırılgan.Arat'ın bu zamana kadar hiç düzenli bir sevgilisi olmamıştı. Rahşan'ın bu konuda rolü