In Love with the Ice Royalties

Chapter 11

Chocolate mint cake....Masarap naman yun. Kyaaa!!! Oh my gosh!! Kinuha ko ang tray at pumunta sa kanila. Ang gwapo ni Kysler!!! Oh my!! I'm gonna die! I'm gonna die! I'm gonna die!!

"Acey?" Huh? Tumingin ako kay Zelley. Acey? Cute!! [Ace-say]

"Ay sorry. Ito po ang orders niyo." Binigay ko sa kanila ang kanilang mga orders.

"Do you want anything else? ^____^"

"Can I have your number Acey?" Huh? Tumingin ulit ako kay Zelley tapos kay Baryl. Ngumiti naman siya.

"And all your information if you don't mind."

"Sure Zelley. My pleasure." Binigay ko sa kanya ang number ko, address, age, status, facebook account, family, birthday, best friend at ang crush ko. Ako na ang makapal ang mukha. Sinabi ko sa kanya na mayroon akong crush kay Kysler kahit nandiyan siya sa tabi. Yan naman ang totoo. Wala akong matatakasan nagconfess na rin ako sa kanya pero deadma lang. Pero okay lang, sanay na ako.

"Ahh siya pala."

"Yup tapos alam ko kung nasaan siya nakatira, birthday niya, age, pangalan ng sister at parents niya, status at yung love life niya. ^____^"

"What?"

"So you're a stalker eh?"

"Hahaha. You can say whatever you want."

"Nagkaroon ng love life si Kysler?" Tanong ni Baryl and I smiled at her. Sinamaan ako ng tingin ni Kysler. Whaaa!! I'm just stating the fact.

"Sige Zelley later na lang. May trabaho pa ako eh." Nagdadali akong bumalik sa kitchen at sumandal sa pader. Masama bang malaman ang love life niya? As I thought masama. Yung babae na yun eh. She decieved me. Ayun mas lalong niya akong kinamuhian.

"Sir bawal po kayo dito."

"What are you doing sulking there?" *pout* I am not sulking. I straighten myself up.

"May kailangan ka pa Zelley?"

"You're hurt." Huh? Hindi naman ha. I am just....bent.

"Zelley bumalik ka na don. Hindi ka pwede dito at may gagawin pa ako."

"Why would I be with the people whom I completely don't know rather than the person in front of me that I seemed to know well?" Ngumiti ako. Oo nga naman. Parehas kami ng nararamdaman sa isa't-isa. Para ko na rin siyang kilala and I don't know why. Baka kapatid ko to na hindi sinasabi ni mommy.

"Okay po Zelley. Ikaw na ang concern. Pero okay lang ako-Hoy!" Pinaupo niya ako by force.

"Don't worry. Ako na ang bahala sa trabaho mo. So sit back and rest. I know you're tired." Huh?! Ano?! Bakit?! Hindi pa naman ako pagod eh.

"Miss do you have a uniform for men?"

"Huh? O-Oo. Diyan makikita mo lang pagpasok mo." Pumasok siya sa dress room for men. Gagawin niya talaga? Eh yun lang ang trabaho ko bilang waiter eh. Para lang kay Kysler.

"What do you think?" *O* Ang cute niya. Oh my! Bagay na bagay sa kanya. Kinurot ko ang pisngi niya. Sobrang cute!!

"Ang cute mo Zelley. Oh my gosh! Ang cute mo talaga!"

"Whaaaa! Ang cute! Magtatrabaho ka dito?" Tanong ng classmate ko kay Zelley.

"Yup. I'm working in substitution of Acey here. Am I allowed right?"

"Of course. Baka ikaw ang magpapadami sa mga costumers namin. Well thank you for that." Ehh!?

"Zelley magbebake lang naman ako eh, hindi magseserve."

"Don't worry too much and take a rest."

"But Zelley okay lang-"

"Paghindi ka sumunod sa akin gagapusin kitadiyan at ipapakain sa mga pating. Sige ka." *pout* Ang sama nito. Ngumuti siya.

"Don't worry to much. Everything will be okay." He shuffled my hair and went out. *pout* Ang sama nun. Bakit niya ginulo ang buhok ko? Mag-aayos na naman ako nito.

"Boyfriend mo yun Jice? Ang swerte mo." Tumingin ako sa kanya at ngumiti.

"Hindi ko yun boyfriend, kaibigan ko yun." I said. Makabake na nga. Bumalik ako sa pagbebake and I'm enjoying myself kasi naman wala akong magagawa. Loko tong Zelley na to, pinapatawa ako palagi kada balik niya dito.

"Acey, 3 buttercup cupcakes nga."

"Coming!" Kunuha ako ng tatlong buttercup at nilagay sa tray tapos binigay sa kanya.

"Thanks. You look like these cupcakes." Another lame joke.

"Bakit na naman?"

"Kasi hindi mo ako pinagluto ng ganito. Bitter." Pffffft. Ano bang ginagawa nito? Halos kadapunta niya dito ganyan ang mga banat. Nagchanching ba to? Oh pagod na go?

"Zelley kung ayaw mo nang magtrabaho, magpahinga ka na. Dinadaan mo na lang yan sa banat eh." I said while laughing.

"I'm still okay. Ikaw dapat ang magpahinga." Hindi nga.

"Zelley okay naman ako. Ikaw nga tong OA eh. Sige magpahinga ka na, magbebake ako ng specialty ko." I said and his face lighten up. Ito pala ang weakness nito, pagkain.

"Really? Papatikimin mo ako?" Tumango ako.

"Yup kaya magpahinga ka na." Nagsimula ko nang kunin ang mga gamit na kailangan ko.

"Sige ba. Nakakatawa na nga ito." Umupo siya sa island sa harap ko. Tinaasan ko siya ng kilay.

"Diyan ka magpapahinga?"

"Yup. Gusto ko nakita magbake ka eh." Tumawa ako. Wala akong magagawa. Nagsimula na akong magbake ng specialty ko. This is my specialty kaya special ang pagawa ko nito. Kailangan perfect lahat ay may secret ingredient na hindi kailan man malilimutan. After minutes ay sinerve ko sa kanya.

"My specialty, blueberry mint cupcake." Tumingin siya sa cupcake at tumitig. May problema sa cupcake ko? Bakit parang gulat yata siya?

"Zelley? May problema ba?"

"W-Wala. Makatikin nga." Kinuha niya ang cupcake at kinain. Naghintay lang ako sa comment niya.

"Ano? Anong sa tingin mo?"

"Sobrang sarap. I love it." Thank God at nagustuhan niya.

"Mayroon bang para sa akin?" Tumingin ako sa entrance at nakita ko si Baryl.

"Hahaha of course naman no. Ito oh." Binigyan ko siya ng cupcake at kinain. Sana naman matikman ni Kysler yung specialty na cupcake ko para naman hindi sayang yung pag assume ko. I hope it will worth it until the end. Kasi hindi ko alam kung ano ang mangyayari sa akin kung sakaling mauuwi sa wala lahat. I'm head over heels with him. Kysler...bakit ganito lahat ang nangyayari sa atin? But not giving up yet. Mayroon pa akong maraming chances. Fighting!!