"Yeni bir hayat , eski bir geçmiş."
Güvenlik kontrolünden geçen bavulumu aldıktan sonra derin bir ohh çektim. Şaka değildi ben artık İstanbul'dayım. Mutluluk ve heyecandan ağzımı kapatamıyorum. Olduğum yerde gözlerimi kapatıp kendi etrafımda dönmeye başladım.Hissediyordum kalabalık nüfusunun bir kısmının hava alanını bile doldurabileceğini , telaşı , bir yere yetişmeye çalışan insanların hızlı adımlarını , hızlı oldukları için birbirine çarpan insanların nezaketliğini gözlerim kapalıyken bile görebiliyordum. Kısacası İstanbul'u hissedebiliyordum. Gözlerimi açıp dönme eylemimi bitirdikten sonra fısıltıyla İstanbula' bir çağrı da bulundum ;
''Bana iyi davran olur mu?''
**
Bavulumun etrafında şöyle bir döndüm. Boş bir koltuk bakınıyordum ve hemen çarprazımda duran tek kişilik koltuğu görüp ona doğru ilerlemeye başladım.
Boş koltukla aramdaki mesafelerin kapanmasına iki adım kaldı ki nereden geldiğini anlayamadığım 19 -20 yaşlarında yakışıklı biri otuverdi.
İlk iki saniye yani ne olduğunu algılamama kadar çocuğun suratına bön bön baktım sonra neler olduğunu algıladım ve tam çocuğa laf söyleyecektim ki çocuk benden önce davrandı :
"Şey önümden çekilir misiniz ? Güneşimi kapatıyorsunuz da "
Ne güneşi be ne saçmalıyordu bu.
"Havaalanında olduğumuzu farkında mısınız ? Plajda değiliz mekanları karıştırdınız herhalde."
Karşımda cins cins sırıttı :
"Havaalanında olduğumuzu farkındayım da hani hep böyle derler ya filmlerde ben de küçük bir espiri yapayım dedim."
Bir yandan hımmm diyor bir yandan da başımı anladım anlamında aşağı yukarı sallıyordum.
"Espiri anlayışınız beni gerçekten çook derinden etkiledi hadi şimdi gidebilirsiniz."
Ufak bir sırıtıştan sonra :
"Anlamadım ? Niye gidiyorum ?
"Çünkü ilk ben gördüm ve tam oturacakken siz oturdunuz şimdi yerimden kalkın lütfen .!"
"Demek ki önce görmek yetmiyormuş kim kaparsa artık . Yapacak bir.şey yok " dedi ve ellerini malesef anlamında havaya kaldırdı.
Bense şaşkınlık içinde oradan uzaklaştım.
****
Biraz yürüdükten sonra boş bir.koltuk bulup oturmuştum. Bavulumu ayaklarımın ucuna koyup , kol çantamı da üzerine koydum.
Çantamın içinden telefonumu çıkardım.
Yaklaşık on beş dakika kadar elimde telefonumu döndürdüm sonra da artık yüzleşmeliyim diyerek uçakta kapattığım telefonumu açtım.
Tam 55 cevapsız arama , 3 tane mesaj , 7 tane de sesli mesajım vardı. Ekran kilidimde onları açmam için bekliyordu. Cesaretimi toplayıp ilk önce cevapsız aramalar baktım ve hepsi art arda annem ve babamdı.
Önce mesajları okuma kararı aldım ve mesajlara baktım.
İlk mesaj babamdandı ;
"Senin gibi evlat yetiştirdiğim için utanıyorum kendimden."
Ikinci mesaj ve üçüncü mesajda babamdandı ;
"Lanet olsun sana.!"
"Artı senin gibi evladım yok senin de böyle bir ailen."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İhtişam Dolu Dünya
Chick-LitHiçbir karşılaşma tesadüf değildir hayatta. Hiçbir bakış , düşünüş, dokunuş...Tesadüflerle dolu bir gün.Nereye kafamı çevirsem gözlerim gözlerine ilişiyor , nereye gitsem sanki peşimde gibi. O naif ruhlu bir kadın...Narin , kırılgan , ince , nazik v...
