Alive (DUTCH)

C. 41

Toen ik de dag erna wakker werd, had ik de meest verschrikkelijke hoofdpijn ooit. Ik wilde mijn ogen niet openen. Ik wilde me alleen oprollen tot een balletje en slapen.

Ik kreunde en opende mijn ogen.
Wacht. Dacht ik.
Dit is niet mijn huis.

Waarom lag David naast me?

David leek ook wakker te zijn, draaide zijn hoofd naar me toe, en toen schrok ik, of we, en ik krabbelde zo snel als ik kon overeind.

"Waarom liggen we in één bed?!" -ik
"Waarom draag je mijn sweater?!" -David

Ik keek omlaag om te zien wat ik droeg.
Inderdaad, deze sweater was niet van mij.

"Omygod." Ik zuchtte en verborg mijn gezicht in mijn handen.

"Kan jij je iets van gisteren herinneren?" Vroeg ik en ik draaide mijn hoofd voorzichtig naar hem toe.

"Nope, maar mijn mond smaakt naar kots, dus ik denk dat we gekotst hebben."

Klopt, mijn mond smaakte naar kots. Het rook waarschijnlijk naar een rottend lijk. (Niet dat ik weet hoe die ruiken..,)

"Hebben we iets slechts gedaan?"
"We zijn niet naakt. Ik denk dat dat het belangrijkst is." Zei David. Ik rolde mijn ogen.

"Mijn hoofd voelt alsof er op gehamerd is."
"Same, met spijkers." Zei David.

Ik trok mijn benen over de bedrand waardoor ik met mijn rug richting David zat en zuchtte.

"Weet Nathan dat ik hier ben?"
"Ik herinner me niets!"

Ik keek op toen ik iets hoorde en keek toen naar David, die ook overeind schoot.

"Wie is dat?" Vroeg ik.
Ik hoopte dat we niemand hadden meegenomen..,

"Hoe moet ik dat weten?!" Hij stond op en slofte kreunend naar de woonkamer, ik volgde hem en keek naar de voordeur die openging.

Het was Nathan. Thank God, geen inbreker of zo.

"Hoe heb je die deur opengekregen?!" Zei David.

"Uh, je sleutels liggen niet persé goed verstopt of zo."
Nathan keek van David naar mij, opnieuw, opnieuw. Het was een ongemakkelijke stilte.

"Waarom draag je een sweater van David?"
"Als ik het herinner zal ik het je vertellen."

"En wat doet je haar?"

Ik raakte mijn haar aan en haalde mijn schouders op. "Weet ik niet."

Nathan keek naar ons twee.
"Hoeveel hebben jullie twee gedronken?"
Genoeg om alles te vergeten.
"Ik denk.., iets van..., weetikveel!" David maakte armgebaren en ik ontweek ze omdat hij me bijna sloeg.
Het deed pijn aan mijn hoofd.

Nathan zuchtte. "Ik laat jullie 2 nooit meer alleen achter in een club. Kom, Addison." Hij liep naar me toe, pakte mijn arm en trok me het appartement uit.
Ik had niet echt veel keus.

"Ga je weg?" Schreeuwde David vanuit zijn appartement.
"Je had doei kunnen zeggen!"
"Nou, graag gedaan voor het veilig thuisbrengen van je vriendin!"
Toen hoorde ik een deur dichtklappen.

Nathan zette me in de auto, stapte zelf in en begon te rijden. Hij zweeg. Het was geen goed gezwijg.

Ik kneep in mijn neusbrug en kneep mijn ogen dicht.
"Ben je boos?"

"Je laat de hele avond niets van jezelf horen en om half 4 s'nachts bel je me dronken op om te vertellen dat je David's stem sexy vind."

Ik maakte grote ogen. "Serieus?" Ik begon te lachen.

Hij keek me half geïrriteerd aan.
"Oh-, sorry, dat is niet grappig." Ik beet op mijn lip.

Het werd stil.

"Het spijt me van....... niks vertellen. Ik kan me niets herinneren, en-, laat ook maar, ik kan niet met een goed excuus opkomen."

Even voelde ik Nathan's ogen op me branden, maar daarna merkte ik niets meer tot we thuiskwamen.

Lopen was pijnlijk. Elke hoofdbeweging was pijnlijk.
Ik had honger, heel erg, dat ook.

"Ben je nog steeds boos?" Vroeg ik toen Nathan op afstand voor me uit naar de voordeur liep.

"Je werd dronken, ik vertrouwde je en heb je alleen gelaten met David en vervolgens heb ik de hele nacht niet geslapen omdat ik bezorgd was."

"Je had kunnen blijven....." Ik liep achter hem naar binnen.

"Oh, dus nu ligt het aan mij?!"

Ik zuchtte. "Ik ga hier geen ruzie over maken. Sorry, ik zal nooit meer zoiets doen. Ik ga naar bed, oké?"

Hij zweeg en knikte zacht.
Ik knikte terug, au, en liep langzaam naar boven en liet me in bed vallen.

Ik vroeg me af waarom ik David's sweater droeg.
Ik deed hem niet uit, echter, daar deed mijn hoofd teveel pijn voor.

Ik vroeg me af wat er gebeurd was gisteravond.
C'mon brains, werk eens wat harder.

Vote, Comment & Follow.