Alive (DUTCH)

C. 28

Rachel ^

Binnen een week had ik me al voor meerdere dingen gesolliciteerd in de buurt van waar Nathan woont. Ik deed het stiekem; ik had Rachel nog niks verteld over het verhuisplan en Nathan nog niks over het zoeken van werk.

"Wat ben je aan het doen?"

Ik schrok en klapte mijn laptopscherm dicht. "Jezus, ik schrok." Ik keek naar Rachel.

"Wat was je aan het doen?"

"Niks bijzonders."

"Dus ik mag kijken?" Ze stak haar hand uit als een geef-je-laptop-maar-aan-mij manier.

"Nee."

Ze liet haar hand langs haar lichaam vallen.

"Waarom mag ik het niet zien?"

"Daarom niet."

"Keek je porno? Alsjeblieft niet."

"Nee! Jezus! Wat denk je wel?"

Ze haalde haar schouders op en grijnsde. "Je weet maar nooit."
Ik rolde mijn ogen.

"Dus waarom mag ik het niet zien?"

"Er zijn dingen, die ik privé wil houden."

"Weet je, laat maar, ik kan zo ook in je geschiedenis kijken."

Ik zuchtte en klapte mijn laptop open. "Ik kijk voor vacatures, over 2 maanden is mijn contract afgelopen. Goed?" Ik klapte mijn laptop weer dicht voordat ze kon lezen dat de vacatures niet hier in de buurt waren.

"Waarom zei je dat dan niet gewoon?"
Omdat ik ga verhuizen en je waarschijnlijk flipt als ik vertel met wie naar waar.

Ik zuchtte. "Weet ik niet."

"Soms, soms snap ik je niet."

"Gelukkig. Bij jou heb ik hetzelfde."

Ze rolde haar ogen glimlachend en plofte op de bank neer.

Nu kan ik op mijn laptop zonder dat ze het ziet.

"Heb je nog iets van Nathan gehoord?"

"Ik dacht dat jij zo'n anti-boys type was?!"

"Klopt, maar Nathan is oké."

"Jij vind een jongen nooit oké."

"In dat geval is Nathan een uitzondering."

Ik rolde mijn ogen en klapte mijn laptop open.

"Dus?"

"Dus wat?"

"Ik kom ook echt nooit van je af hè?"

"Goed gezien."

Ik zweeg en scrolde door vacatures.

"Dús?"

"Oh, ja. We sms'en dagelijks." Mompelde ik.

"Sms'en?" Vroeg ze verleidelijk.

Ik keek haar geïrriteerd aan en zei; "niet als hoe jij denkt." Ze grijnsde.

Ik klikte de vacatures weg.

"Netflix?"

"Verslaafd."

"Fuck you."

"Liever niet."

Ik rolde mijn ogen en zette de tv aan.

***

We waren nu al 3 weken verder en ik had nog steeds niets aan Rachel verteld. Ik had 2 mails van geïnteresseerden teruggekregen van sollicitaties maar nog niets aan Nathan verteld. Aan mijn moeder had ik ook niets verteld.
Ik vertelde niet veel.

Rachel en ik liepen naar mijn auto. We wilden Starbucks, ongeacht de 30 minuten rit die we daarvoor moesten maken.

"Misschien kunnen we heel veel koffie bestellen, dat mee naar huis nemen en opwarmen in de magnetron als we het willen." Zei Rachel. Ik grinnikte en stapte in mijn auto.

"Mag je al weer rijden?"

Gezwijg.

"Ik neem dat als een nee." Ik glimlachte en begon te rijden.

Met Black Mambo - Glass Animals ( A/N, ik probeerde hem bij het hfst te zetten, maar het lukte niet:(, iets met copyright of zo, zoek hem op internet tho! Bij mij staat hij op repeat atm) op repeat reden we naar de Starbucks pratend over..., geen idee, dingen.

Aangekomen stapten we uit en liepen we naar binnen.

Gelukkig was het niet druk.

Ik bestelde mijn koffie, Rachel die van haar, we gingen zitten aan een tafel, wachtend.

"We rijden een uur voor koffie...," mompelde ik hoofdschuddend en glimlachend.

Rachel grijnsde. "Koffie...,"

Ze keek langs me, alsof er iets achter me gebeurde. Ik fronste. "Is er iets?" Ik keek achterom. Niets.

"Uh, nee hoor." Zei ze grijnzend.

Ik keek haar argwanend aan en keek nog een keer naar achter. Niets.

"Waarom kijk je dan zo.........,"

"Zo wat?"

"Zo verdacht!"

"Omdat ik." Hoorde ik iemand achter me zeggen. Het was al snel duidelijk wie het was; aan zijn stem te horen.

Ik keek achterom en stond op. "Nathan?" Ik glimlachte.

Ik was blij om hem te zien. Het leek wel alsof ik hem al maanden niet had gezien, terwijl het nog geen maand geleden was dat ik hem voor het laatst gezien had.

"Ik denk het wel." Zei hij grijnzend.

"Wat doe je hier?!"

Nathan keek even naar Rachel en toen naar mij. "Ik dacht; ik kom even langs."

Ik glimlachte en omhelsde hem uit enthousiasme. Daarna zoende ik hem, en toen ik daarmee stopte zei hij; "woah, dat was enthousiast."

"Ik heb je gemist." Zei ik als toelichting.

"Oh, echt waar?" Hij grijnsde triomfantelijk.

Ik rolde mijn ogen en ging weer zitten.

"Ik kom zo terug. Even koffie bestellen."
Ik knikte en keek toen naar Rachel.

"Wist jij dat hij er was?"

"Wat dacht je dan? Dat hij ons toevállig zou tegenkomen?"

"Wat? Heb jij daarvoor gezorgd?"

"Uhu."

Ik keek even achterom naar Nathan, glimlachte naar hem en keek weer naar Rachel.

"Je hebt zijn nummer niet eens."

"Echt wel."

"Hoe dan?"

"Uit jouw telefoon."

"Wanneer heb je dat gedaan?!"

"Uhm, weet ik niet, een paar dagen geleden." Ze grijnsde triomfantelijk.

Ik wilde zeggen dat ze niet zomaar op mijn mobiel mocht gaan of iets anders negatiefs.
In plaats daarvan zei ik; "dankje."

Ze glimlachte en op dat moment kwam Nathan naast me zitten.

"Ik weet niet welke van wie is..," hij zette drie bekers op tafel en pakte zijn eigen.

Rachel pakte die van haar en Nathan schoof de mijne naar me toe.
Ik had niet verwacht dat ik hem zo had kunnen missen na een paar weken. Ik besefte het me nu pas, maar toch.

Nathan pakte mijn hand onder de tafel en ik glimlachte even, blaaste in het kleine gaatje van de deksel om de koffie te laten afkoelen.

"Ik heb Nathan dan wel hierheen gehaald, het is niet de bedoeling dat jullie als een klef stelletje aan elkaar gaan hangen, oké?"

Nathan en ik keken grijnzend naar elkaar en toen naar Rachel. "Oké," zei Nathan.

Vote, Comment & Follow.