Bir Aşk Masalı (Devlerin Aşkı- II)

6.Bölüm

Multimedyaya koyduğum şarkıyı dinleyerek okursanız Sevde'nin hislerini daha iyi hissedersiniz.                                                                                  Keyifli okumalar. :)

6.Bölüm

''Bana okuduğum kitapların hangisinin en güzeli olduğunu sorarsanız...Söyleyeyim...Annem'dir...''

Abraham Lincoln

Sevde yattığı yerde iki büklüm olmuş hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Kendine lanet ede ede dişlerini yumruğuna bastırmış sesi daha fazla çıkmasın diye elinden geleni yapsada yinede engel olamıyordu boğazındaki yumruya..

Daha biraz evvel sevdiği , aşık olduğu adamın kollarında cennetini yaşarken vücudunun verdiği tepki – kasılmış , korkmuştu -yüzünden Kerim özür dilemiş bir daha olmayacağının sözünü vererek evden ayrılmıştı. Ama Sevde o vücudundan uzaklaştığı an ruhundaki ürpermeyi , titremesini hissetti. O varken yanıyordu hemde küle dönüyordu Sevde.. Ama yokken içini yakan ateş daha fazlaydı. Tarifi yoktu bu acının...

Bazı acılar vardı hayatta tarifi olmayan sadece her insana özel olan acıydı bu. Sevde bu acıyı biliyordu. Annesini özledi Sevde... Dudaklarından kendine söylediği ninniyi okumaya başladı kendini duyan adamdan habersiz...

Ceylan gibi yüzün olsun...

Selvi gibi boyun olsun...

Talihin hep açık olsun...

Uyan güzel kızım...

Uyan melek kızım...

Uyan canım kızım...

Uyan uyan oy....

Artık bastıramadığı hıçkırıkları sadece odayı değil tüm evi inletiyordu. Çok özlemişti annesini , burnunda tütüyordu kokusu.. Adını onun ağzından bir kez olsun duymak için hiç düşünmeden kalan ömrünü feda edebilirdi Sevde. Kimi severse sevsin ona benzemiyordu, kimi koklarsa koklasın anne gibi kokmuyordu.

İçini çeke çeke biraz da olsa duruldu ağlaması..Hala derin nefesler alsada daha sakindi. Gecenin karanlığında konuşmaya başladı Sevde kimsenin onu duymayacağını düşünüyordu , sadece annesiyle dertleşiyordu.

Onu güzel gözlüm diye çağıran annesine yalvarırca seslendi çatallaşmış sesiyle karanlığa seslendi Sevde..''Anne..'' Yutkundu Sevde yine boğazında bir düğüm oldu. Alışmıştı o düğüme...annesi öldüğünden beri olan düğümdü bu..Tanıdıktı bu acı yani ne yabancıydı ne de misafirdi. Bu acı onun içinde temeli atılalı yıllar olmuş en kor acısıydı.

''Anne ben onu çok seviyorum...o kadar çok seviyorum ki anne..Kaybetmekten korkmak değil anne, ben onu yaşayamamaktan korkuyorum.. Onu kırmaktan , onu üzmekten ama en çok da bir sabah senin gibi gitmesinden...korkuyorum...Beni sen gibi seviyor .. beni daha önce hiç kimsenin sevmediği gibi seviyor..'' Tekrar tıkandığını hissediyordu.. Yatağın çöktüğünü hissettiğinde bakma gereği duymadı biliyordu çünkü aşkın kokusu dolmuştu odaya onunla birlikte.. Aşkın kokusu Kerim'in kokusuydu Sevde için.

Çünkü Kerim bilmesede Sevde için aşktı...anneydi...babaydı..herşeydi...

Hiç sesini çıkarmadan yanına uzanan adam onu kollarıyla sarıp göğsüne çekti. Sevde yeni bir ağlama dalgasıyla savruldu onun göğsünde. Hani içine sokmak vardı ya sevdiğinde birini işte Sevde ne zaman Kerim'in göğsüne sokulsa bu hisle dolup taşıyordu. Çünkü Kerim aşktı , Kerim yarasıydı Sevde'nin...