Bir Aşk Masalı (Devlerin Aşkı- II)

2.Bölüm

2.Bölüm

Sömürmedim sevdim
Yapılanlar söylenmezki her zaman
Sömürmedim illa sömürmedim illa
Sömürmedim sevdim...

5 Yıl Önce ;

''Baba anlamıyorsun , o adam senin yaşında neredeyse ? Tamam eğer mahallede söz oluyorsa evlenirim. Ama o adam çok büyük..'' 

Sevde ne söylemesi gerektiğini bilmiyordu.Nasıl anlatmalıydı babasına , okumak istediğini , o da en sevdiği arkadaşı gibi okumak istiyordu. Ama babasına ne zaman sorsa ' Senin niyetin başka, erkeklerle olmak istiyorsun ' diyor Sevde'yi ağzından çıkan her sözle yıkıyor , yakıyordu.
İstediği sadece ona şefkatle bakan bir çift gözdü sadece. Çok mu şey istiyordu ki..??? Anlamıyordu onu sevmek bu kadar zor muydu ? 

En son şefkati , sıcak sevgi dolu bir dokunuşu annesinden almıştı Sevde. Hatırlıyordu , çok hastaydı. Ölmeden önce son altı ayı hep yatakta geçmişti.

Annesi sanki son sözlerini söylediğini hissetmiş gibi Sevde'den iki şey istemişti. İlki Serkan'dı. Sen onun ablasısın dedi annesi. Onu hep koru , kimsenin incitmesine izin verme.Ve ne olursa olsun oku kızım.. Oku ki bir gün bir seni incitirse gidecek yerin olsun. Bir kağıt parçası deyip geçme oku al diplomanı.
Bazen bir kağıt parçası seni dahil tüm yıkımı alır , götürür...Yerine yıkılmaz kaleler kurar...

Sevde masum yüreğine düşen kaygıyla ürktü. O zaten hep korurdu ki kardeşini. Mahalledeki çocuklardan hep korumuştu mesela.

 Ya da babası içkili geldiğinde ona vurmasın diye öne atılıp çok yemişti kardeşi için dayak. Annesinin ne demek istediğini şimdi içi yana yana anlıyordu Sevde...Oku derkende ne dediğini koru derkende ne dediğini anlıyordu anlamasına ama gözlerinden akan iki damlaya engel olamadı.

İçinden sessiz bir yakarış yükseldi.. 'Koruyamadım anne , onu koruyamadım' diye.

GÜNÜMÜZ.....

Serkan'ın uzun süredir tedavi gördüğü kliniğin koridorlarında ilerlerken yıllar öncesine ait anılarla ürperdi. Sonunda kardeşinin odasının önüne geldiğinde derin bir nefes aldı. Sakin olmalı , gülümsemeliydi, kardeşine ,hayata, tüm yaşananlara ,yaşanamayacak olanlara...
'' Merhaba , nasılmış bakalım benim yakışıklım..?'' Sevde penceresinin önünde kitap okuyan kardeşine yaklaşırken yüzündeki gülümsemesi derinleşti , Serkan ağır bir şizofrendi. İlaçla tedavi ediliyordu ama hastalığı uzun süre bastırılmasından kaynaklı hayli ilerlemişti. Bu yüzdende yıllardır klinikte kalıyordu. 

Arada izin veriliyordu onu almasına. O zamanlarda Sevde çiftliğe götürüyordu kardeşini. Ama doktoru ne zaman uzun kalmasını istese Sevde'ye henüz erken diyordu. Birkaç saat Serkan'la vakit geçirip kendini her zamanki kitapçısına gitti. Birkaç kitap almak istiyordu. Yaşayamasada okumanın da ayıbı yoktu ya aşkı kitaplardan...

Bir iki kitabın ardından yavaşça yurda doğru yürümeye başladı. Oda arkadaşıyla samimi olmasada iyi bir kız olduğunu düşünüyordu. Ne zaman sohbet etmeye başlasalar kızın samimiyeti Sevde'ye ağır geliyordu. Adımlarına bakarak yürürken önce bir çift kocaman ayak gördü. Başını kaldırır kaldırmaz birinin göğsüne çarptı. Normalde irkilirdi böyle bir temastan ama garip bir şekilde Sevde sakindi.

&&&&&&&&

Kerim kendini sapık gibi hissediyordu. Resmen aptal aşıklara dönmüştü. Oysa aşık filan değildi. Ne halt etmeye bu kızı takip ediyordu ki ? Şuan bu yaptığını Toprak ya da Batu görse kesin yüz yıl filan dalga geçerlerdi. Hele Doğu'yu hiç söylemiyordu. O gıcık ukala kesin birimdeki herkese anlatırdı.
İçinden ettiği küfürlere bir son verip karşısındaki minik bedene baktı. Bu kız ne kadar ufak yahu, dedi içinden. Sarılmaya kalksa en fazla göğsüne gelirdi. Düşücelerinin kaydığı yeri farkedince yine küfretti kendine.