Strawberry Blonde (Dutch)

Hoofdstuk - 1

"Lydia Martin!" galmde het over het plein.

Overal zag ik starende ogen en hoorde ik kreetjes van geluk dat zij niet geselecteerd waren. Maar dat maakte me niets uit. Ik staarde naar mijn broer.

En hij staarde terug.

Ik wist zeker dat, als het niet verboden was om je vrijwillig aan te geven, Derek dat gedaan zou hebben. Hij was altijd zo zorgzaam voor me, en als ik in de problemen kwam loste hij het voor me op.

Aarzelend liep ik naar voren en klom het podium op. Ik keek over de zwart gekleedde menigte en zuchtte toen ik mijn vader zag huilen. Ik herinnerde me nog dat hij vertelde over zijn eerste vriendin, Tris, die de dood in gejaagd werd, en nu ik ook nog. Maar toen ik Derek naar het podium zag rennen kon ik mijn gezicht bijna niet meer in de plooi houden. Ik voelde tranen achter mijn oogleden prikken, maar ik knipperde ze snel weg. Ik was op tv, ik moest sterk lijken.

Ik wilde naar Derek toe rennen, ik wilde dat hij me zou vertellen dat het allemaal een nachtmerrie was. Ik wilde dat ik weer klein was en ik bij mama en papa in bed kon kruipen omdat ik maar niet wakker kon worden uit deze nachtmerrie. Ik wilde dat de angst om geselecteerd te worden nooit heeft bestaan.

"Hoe oud ben je?'' Vroeg Christina me. Ze wist het al lang, want zij was vrienden met mijn vader, en vroeger ook met Tris. Maar voor de show moest ze het me vragen, desnoods met over haar wangen rollende tranen.

'17" zei ik met vastberaden stem. Maar vastberaden was ik niet. Wie zou dat wel zijn als je wist dat de kans 1 op 6 was dat je de selectie zou overleven?

''De jongen die mee zal strijden voor Dauntless, onze factie en ons thuis is..." Christina grabbelde ondertussen in de zwarte ton die een avox haar voor hield. "Thomas Newton!"

Weer stegen er zuchten op van uit de menigte, ik voelde de opluchting dat zij niet geselecteerd waren. Zij niet, dacht ik bij mezelf, zij hoeven die rottige arena niet in.