Strawberry Blonde (Dutch)

Hoofdstuk - 4

Na nog een paar uur gewacht te hebben in de schuilkelder werd er een sein gegeven dat het veilig was. We werden uit de kelder gelaten, en naar onze kamers gestuurd.

"Wij zouden u graag vanavond willen uitnodigen voor een diner in de grote zaal, Lydia. Hierbij zullen jullie kennis met elkaar maken en eventuele bondgenoten vinden. Wees niet bang, geweld wordt hier niet getolereerd," deelde de koning mee toen hij ons voor de trap staande hield.

Ik was niet bang dat er iets zou gebeuren, maar het viel me wel op dat ik eerder ook nog niet kennis had gemaakt met de andere geselecteerden.

Het zullen wel voorzorgsmaatregelen zijn, dacht ik bij mezelf. We kunnen elkaar niet nu al vermoorden.

De zware deur sloot achter mij en Celeste.

Ik was nog in mijn nachtjapon en Celeste liet een bad lopen. Nadat ze mij van top tot teen gewassen en gepolijst had, mijn haren en make-up had opgedaan en ik gekleed was in een lange, strapless, rode jurk, hadden we nog een paar uur tijd om een plan te bedenken voor vanavond.

Sluit je ogen, schreef Celeste.

Ik ging zitten op mijn bed en volgde haar instructies op.

Ik dacht aan vanavond, aan het diner met de koning en koningin. Ik vroeg me af of ik bondgenoten zou vinden. Plotseling schoot er een beeld door mijn hoofd.

Ik concentreerde me op het plaatje.

Ik zag mezelf aan lange, prachtig gedekte tafel die haaks stond op die van de koning en koningin. Aan de linker kant naast me zat Thomas. Aan de rechter kant zat een lange, gespierde jongen met bruine, kortgeschoren haren.

Ik had de andere geselecteerden nooit gezien, in tegenstelling tot de rest van Angeres. Iedereen had naar de interviews gekeken en waarschijnlijk al weddenschappen gesloten. Dat had ik ook in het geschiedenis boek gelezen, en ook dat er daardoor veel gevechten ontlokt werden.

De jongen naast mij was charmant en beschermend, zag ik aan de manier hoe hij naast me zat. Alsof er iets zou gaan gebeuren.

Het volgende moment schoot er weer een plaatje door mijn hoofd. Nu rende iedereen rond en zag ik een in het zwart wit gekleedde man, waarschijnlijk uit Candor, midden in de menigte staan. Hij had een vreemde stok in zijn hand, wat ik associeerde met een toverstok. Lange, grijze haren omlijstten zijn gezicht.

Met een schrik kwam ik terug in het heden en ik staarde een paar minuten voor me uit.

Celeste keek zwijgend naar me, ze had het ook gezien.

Vanavond zou er een aanval komen, en wij moesten slachtoffers zien te voorkomen.