Strawberry Blonde (Dutch)

Hoofdstuk - 5

We zaten aan tafel, en ik zat maar met de aanval in mijn hoofd. Normaal nam ik deze visioenen nooit voor waar aan, maar ik besefte uiteindelijk altijd dat ze klopten. Daarbij kwam ook dat we morgen middag om 12 uur de arena in gezet zouden worden, waar we niet zomaar een beetje vriendjes zouden gaan maken.

De jongen naast me heette Edward en was 18 jaar. Hij vertelde me dat hij uit Abnegation kwam, vandaar dat hij grijs droeg.

"En heb je broers of zussen?" Vroeg hij geinteresseerd.

"Ja,"antwoordde ik,"een broer, Derek heet hij. Heb jij broers of zussen?" Vroeg ik hem, ook al had ik daar niet veel aandacht voor.

"Nee helaas niet, of gelukkig want zo kunnen ze ook niet geselecteerd worden" zei Edward lachend. Hij leek heel relaxed.

De koning tikte met een mes tegen een glas en daarmee werd ons gesprek onderbroken.

"Goedenavond dames en heren, wij willen jullie er op wijzen dat dit het eerste onderdeel is van de selectie. Jullie zullen vanavond een bondgenoot moeten vinden en de andere geselecteerden moeten peilen. Jullie wacht is jullie trainer, zij zijn gespecialiseerd in vechten. Op school zullen jullie je talenten al hebben leren kennen, maar nu wordt het tijd ze te trainen en uit te werken" zei de koning.

Ik dacht aan Thomas, hij was nooit naar school geweest, maar misschien heeft hij wel leren jagen. Zo onderhielden sommige kinderen hun gezin; wild verkopen op de zwarte markt.

"Het buffet is geopend, en mag het geluk met je zijn" eindigde de koning.

Nu begon de tijd echt te dringen. Het eerste deel van het plan moest nu beginnen. Ik excuseerde me en ging op weg naar het toilet.

Toen ik de eerste hoek om liep zag ik Celeste samen met een magere wachter van rond de 22 in de linker hoek staan. Hij had ook aardbeienblond haar tot op zijn schouders en een stoppelbaardje.

"Lydia," zei hij, "ik ben Liam." Hij schudde mijn hand. We liepen zwijgend richting de deuren van de eetzaal. Er stonden verder geen wachten en de dichte deur onttrok de koning en koningin aan het zicht.

Ik pakte het pistool van Liam aan, met de instructies om het altijd met 2 handen vast te houden en te proberen goed te richten; ik had immers geleerd hoe dat moest op school.

"We weten al dat hij een pistool bij heeft, dat hij in zijn eentje is en ook dat hij iemand gaat vermoorden" noemde Liam op.

Als iemand mensen wil vermoorden, mag je diegene dan bekogelen om dat te voorkomen? Zijn wij dan niet zelf de misdadigers?

Celeste had 2 wachterspakken bij, compleet met helm en speer. We trokken ze aan en Celeste en ik gingen aan weerskanten van de deuren staan. Liam trok zich terug achter een palmboom in de hoek naast het toilet, tegenover de eetzaal.

Een paar minuten later zag ik de man lopen. Hij had zwart met witte kleding aan en zag er precies zo uit als ik al gezien had.

We bleven met uitgestreken gezicht voor ons uit staren, onze linkerhand achter onze rug om ons pistool gevouwen en in de rechter de speer zoals de wachters altijd hebben.

De man kwam op ons aflopen en ik zag iets glimmen. Toen hij steeds dichter bij kwam zag ik dat hij een pistool vast had.

Zweet parelde op mijn voorhoofd. Ik had nooit verwacht dat ik in deze situatie terecht zou komen. Edward zou inmiddels wel ongerust zijn geweest dat ik zo lang weg was.

Ik hoorde het pistool van Celeste zachtjes klikken, en laadde de mijne ook voorzichtig.

Ik zag Liam zijn pistool richten en met zijn linkerhand aftellen. Bij 1 richtten ook Celeste en ik ons pistool en lieten de speren vallen. De man had zelf ook zijn pistool gericht, maar toen hij om zich heen keek besefte hij ook dat hij geen schijn van kans maakte. Hij had geen idee dat we pistolen hadden en met zijn drieen waren.

Hij was omsingeld.

Ik begon mijn twijfels te krijgen over het schieten en keek snel naar Celeste.

Toen bedacht ik me iets om mijn geweten mee te sussen.

Ik richtte mijn pistool op het plafond en loste een waarschuwingsschot.

De deuren vlogen open en wachters kwamen ons versterken. Ik zag hoe andere wachters iedereen binnen de eetzaal hielden, want iedereen wilde zien wat er aan de hand was.

Een wachter liep naar voren en sloeg de man in zijn handboeien.
Het ging allemaal zo snel, dat ik een verschrikt kreetje slaakte en liet het pistool vallen.

"Veilig!" Riep een wachter en de koning en koningin kwamen ook de hal in.

We hadden het koningshuis van een aanval behoed.

Vanaf morgen zou ik ook aanvallen op mezelf Thomas voorkomen.