"Young lady..." tawag sa akin sa may pintuan ko
"Ah, opo Mucama, baba na po ako .." sagot ko kahit wala pa siyang sinasabi. Alam ko naman na she's calling me for dinner, lagi namang ganun eh. Mucama ang tawag sa mga katulong namin dito .. my mother said so.
Ayun nga sinara ko na yung librong binabasa ko and fix myself. Bumaba na ako sa napakahaba naming staircase na paikot, nakakapagod na nga ito eh, nakakahilo pa, tapos dumeretso na ako sa dining room.
"Oh, Miha.. join us" my father said smiling. I smiled back at him then tumingin ako sa mommy ko na kumakain na hindi man lang ako tinignan.
Lumapit ako kay daddy and kissed him sa cheek, ganun din ginawa ko kay mommy at umupo na ako sa designated chair ko.
"Hi, mom." bati ko sa sakanya, hindi man lang siya umimik kahit tingin lang, and that hurts.
Tinignan ko si daddy na parang sinasabi niya sa akin na Don't-worry-mija-she's-okay. Ngumiti na lang ako at kumain.
Habang kumakain, hindi ko napigilang malungkot. Mommy's been cold to me since my ate died. Eto nanaman, naiisip ko nanaman. It's been months nung nawala siya sa amin gawa ng car accident.
Flashback
Nasa loob kami ng sasakyan ni Ate Maisie (meysi) and she was driving, at ako naman nakaupo sa tabi niya, kaming dalawa lang. Nandito kami sa may highway pauwi sa amin, napansin ko na walang masyadong sasakyan kaya ...
"Ate, can I drive? Wala namang masyadong cars eh." hiling ko sakanya
"HAHA! You don't know how to drive, stop kidding" tsk. Kaya ko naman eh
"Please ate, just 5 mins .. pretty pleeeease?" with matching puppy dog face >3>
Nagpreno si ate at pinark sa gilid yung sasakyan .. "5 mins lang ha?" at ayun nagpalit kami ng pwesto.
Owww HELLLAAAA!! I'm DRIVING! I'm nervous kaya may pa-swerve swerve yung pagdrive ko. OMG!
"Be careful Marianne Linna Bellefonte , please be careful. 2 minutes left" pagbabanta sakin ni ate Maisie.
"Yes ate, I can manage." then I looked at her and stick out my tongue beeehhhh
"MARIANNE LOOK OUT!!!" she was pointing in front
OH NO! THIS AIN'T HAPPENING! A BIG TRUCK IS COMING TOWARDS US!!! I was so shocked at that time, but the last thing I know Ate was hugging me very tight, so tight that I can't even breathe.
"ATE!!!" sigaw ko at bigla nalang parang tumilapon ang sasakyang sinasakyan namin. I was so scared, I cried so much and then I felt like it's hot ... NASUSUNOG NA YUNG SASAKYAN .. I can't hold on .. hindi na ako makahinga. "Marianne, I'm here for you." tapos bigla nalang dumilim ang paningin ko.
Pagbukas ko ng mata ko, ang liwanag at puti lahat ang nakapaligid sa akin. Patay na ba ako? Ate? Saan si Ate? Sinubukan kong bumangon, pero sobrang sakit ng katawan ko, sobrang mahapdi rin ng kanang braso ko, pagtingin ko, my skin is burnt. Humagulgol nanaman ako sa iyak.
"MARIANNE! Mija, thank God you're safe!" Daddy?
Lumapit siya sa akin at niyakap. OUCH! "Dad, masakit po"
Bumitaw siya tapos nakita kong umiiyak siya .. "I'm sorry, mija"
"Dad, don't cry, it's okay. I'm fine" ngumiti ako sa kanya, pero patuloy parin siyang umiiyak. I don't like this kind of scene, I don't like seeing my father cry.
"Dad?"
"She's gone." the who? sinong nawala? I can't understand.
"What?"
"Maisie's gone, Marianne, she's gone." umiiyak si Daddy. Wh ... wh.. wha.. what? Daddy's a good actor.. I know he's joking.
"You're joking right?" sabi ko na nanlalabo na yung paningin ko. Umiiyak na ng grabe si Daddy .. ako na rin mismo umiiyak na. This can't be happening ...
"Dad, tell me Ate's fine! TELL ME!!!" bumangon na ako kahit masakit, humahagulgol na ako. Hindi pwede toh.. HINDI!!
Napatigil nalang ako nang may biglang sumampal sa akin ng napakalakas .. tagos sa cheek bones ko.
Pagharap ko kung sino ..
"Mommy?" galit na galit si mommy na umiiyak na nakatingin sa akin. shet ang sakit
"You think this is all just a joke ha?" dinuduro na ako ni mommy,habang pinipigilan siya ni Daddy, I can't help but to cry.
"Sana nga JOKE lang ang lahat Marianne! PERO HINDI!! Wala na .. wala .. wala na si Maisie!!! ..." galit na galit siya. Ngayon ko lang nakitang ganito si Mommy, parang papatayin na niya ako.
"AND IT'S ALL YOUR FAULT!!!! NANG DAHIL SAYO, NAWALA SIYA! NAWALA ANG ANAK KO! KASALANAN MO TONG LAHAT! KASALANAN MO!!!! MARK THIS DAY ..." kasalanan ko? Oo TAMA SI MOMMY! Its all my fault ... kung hindi sana ako nagpumilit, sana ... sana .. hindi mangyayari ito
"Mommy ..." and by that, nakatanggap nanaman ako ng malutong na sampal galing sakanya
"DON'T YOU EVER CALL ME MOMMY! HINDI KITA ANAK!!!! SI MAISIE LANG... SIYA LANG ANG ANAK KO, PERO DAHIL SAYO... NAWALAN AKO NG ANAK!!! SANA IKAW NALANG ANG NAMATAY!!" nasaksak ang puso dun, sobrang sakit.. nadurog ako, nadurog ang puso ko. I cried very hard, tinatakwil na ako ng ina ko, sana nga ako nalang yung nawala.
"Olivia... stop. Don't do this." pagpipigil ni Daddy kay Mommy, na kitang kita parin na galit na galit siya. Tapos umalis si Mommy, kami ni Daddy naiwan sa room, dumbfounded and crying.
That's when, it all started.
Flashback Ends
Tumayo si Mommy nang matapos na siyang kumain na hindi pa rin nagsasalita. She's been like that after the accident. Magsasalita lang siya kung kailangan o kaya kung para sa business. Hindi pa rin niya matanggap, para ngang invisible ako dito sa bahay para sa kanya. But I can't blame her, It's all my fault.
"Mija..." napatingin naman ako kay Daddy
"Dad?"
"I have something to tell you."
"Ano po yun?"
"Your Mom and I decided that, it will be better na doon muna sa states tumira. Gusto niya munang lumayo dito, and besides aasikasuhin na din naman ang business doon..." what? We're moving? But what about school?
"Dad, what ab..." hindi niya ako pinatapos.
"I'm sorry Mija but, we're leaving you here"
BINABASA MO ANG
This Temporary
Roman pour AdolescentsOo nga, mayaman ka, maganda ka, mabait at matalino. Nasayo na ang lahat, pero you think you'll be happy if LOVE never came into you? Kakayanin mo ba na mabuhay kung ang gusto lang sayo ng mga tao sa paligid mo ay ang kayamanan mo lang? Let's see wha...
