Witches

Κεφαλαιο 11

Περπαταω. Ειναι παντου θεοσκοτεινα. Δεν βλεπω τιποτα αλλα ακουω τον αερα και τα φυλλα να κουνιουνται. Το μονο σιγουρο ειναι οτι ειμαι σε δασος. Ξαφνικα βλεπω ενα πρασινο φως. Το ακολουθω. Βλεπω ενα σπιτι,πολυ παλιο φαινεται αλλα μοιαζει πολυ με της Στεισι. Προχωραω προς το σπιτι και πηγαινω προς την πισω μερια. Τι ειναι αυτο που βλεπω? Μια κοπελα τη βλεπω να κανει κατι. Κατι φτιαχνει το βλεπω. Ανακατευει ενα πρασινο υγρο. Δεν μπορω να παω πιο κοντα θα με ακουσει. Αυτη η κοπελα ειναι...η Στεισι?!!! Ξαφνικα ολα χανονται κι εγω φωναζω,φωναζω κι πεφτω!

Το αλλο πραγμα που θυμαμαι ειναι εμενα στο κρεβατι μου και απο πανω η μαμα μου να με χαιδευει και να προσπαθει να με ξυπνησει.
"Τι εγινε?"λεω εγω αγουροξυπνημενη
"Γλυκια μου τι εγινε? Ειδες εφιαλτη?"
"Δεν θυμαμαι και πολλα. Εσυ γιατι εισαι εδω?"
"Σε ακουσα να φωναζεις και μπαινω μεσα και σε βλεπω κατασπρη και τα χειλια σου μωβ. Μηπως να παμε σε κανα γιατρο? Μπορει να ειναι επικινδυνο."
"Για μισο λεπτο. Τι ακριβως φωναζα?"
"Οχι,οχι και ενα ονομα. Στεφ,στεισι κατι τετοιο"
Τι συμβαινει εδω? Κατι τρεχει το ξερω. Ισως να ρωτησω τη Στεισι. Ομως αυτη πως να ξερει σωστα? Ή μηπως κατι ξερει. Απο τοτε που με ειχε καρφωσει με το βλεμμα της νιωθω τοσο παραξενα. Το αποφασισα. Θα της μιλησω. Σημερα δεν θα παω για μαθημα θα παω μονο για να της μιλησω. Ελπιζω να καταφερω κατι.
Πειθω τη μαμα να βγω με δικαιολογια οτι παω στη Στεφ για να της πω οτι δεν θα παω σχολειο και να μου δωσει τα μαθηματα. Με αφησε μονο και μονο επειδη η Στεφ μενει πολυ κοντα. Φοραω ζεστα ρουχα και ξεκιναω με μονη βοηθεια το πεισμα μου...