No Love Allowed

Hoofdstuk 11 ~ Shoppen

Ik loop met Isis en Chiara in de stad, we zijn maar meteen gaan shoppen. Ik heb de begeleiders zover gekregen dat ik pas vanavond terug hoef te zijn. Ik ben ook al best wel wat afgevallen dus het shoppen is ook wel nodig. Als je niets eet gaat het echt heel snel. Ik heb al een paar setjes, Chiara en Isis niet, die hebben nog niets.

‘Yara, zullen we even ergens wat gaan drinken en misschien een ijsje halen?’ vraagt Isis. Ik knik.

‘Ja is goed’, voeg ik er nog aan toe en loop dan met Isis en Chiara naar een leuk cafeetje. We gaan zitten. Ik bestel een glas water en Chiara en Isis bestellen ijsthee.

‘Ik vind wel dat je een paar hele leuke setjes hebt’, zegt Isis tegen me.

‘Haha, jij nog niet’, zeg ik en steek mijn tong uit. Isis schiet in de lach. Dan komen er een paar jongens aan het tafeltje naast ons zitten. Eentje is best wel knap en dat ziet Isis ook. Ze loopt meteen naar hem toe en begint te flirten. Typisch Isis. Ik schud lachend mijn hoofd.

‘Hij is gay’, zegt ze als ze na een kwartier terugkomt. De jongens lachen.

‘Dan heb je nog geluk dat hij dat nu al zei en niet wachtte. Anders was het nog gênanter geweest’, zeg ik.

‘Hij ziet er ook wel een beetje gay uit’, geeft Chiara toe. ‘Maar gays zijn meestal heel aardig.’

‘Ja  daar heb je wel een goed punt, maar daar heeft Isis natuurlijk niets aan’, zeg ik. Chiara knikt. Isis staart nog even naar de jongen, maar laat het dan.

‘Er zijn nog zoveel leuke jongens, die niet gay zijn’, zegt ze. ‘Zullen we een ijsje gaan halen?’

‘Ja lekker!’ roept Chiara. We betalen en gaan dan een ijsje halen. We gaan in de rij staan, die best wel lang is door het goede weer.

‘Ik hoef niet’, zeg ik snel. De verleiding is nu wel heel groot, maar ik moet en zal afvallen. Anders heb ik gefaald. En ik haat het om te falen. Eén keer falen is wel genoeg… Isis en Chiara eten hun ijsje. Ik kijk een beetje jaloers naar het ijsje, maar kijk dan snel een andere kant op. Ik moet dit volhouden.

‘Zullen we verder gaan shoppen?’ vraag ik snel als ze hun ijsjes ophebben.

‘Ja goed idee’, zegt Isis en we lopen naar een winkel toe. Heel even begint alles te draaien, maar ik doe mijn ogen even dicht en dan gaat het weer.

‘Yara, gaat het?’ vraagt Isis bezorgd. Ik knik.

‘Ja hoor’, zeg ik snel voordat ze verder gaat. Ik trek haar snel mee naar een rek met shirts. Ik pak er één uit.

‘Deze staat je vast leuk’, verander ik snel het onderwerp. Dan gaat Isis het shirtje passen. Chiara gaat ook wat passen. Al heel snel hebben zij ook een paar setjes.

‘Zullen we hier iets eten?’ vraagt Isis. Het is al rond zes uur, dus Isis en Chiara hebben waarschijnlijk honger.

‘Ja is goed’, zegt Chiara.

‘Nou, euhm, eigenlijk’, draai ik er een beetje omheen. ‘Ik moet eigenlijk terug…’ Isis geeft me een knuffel.

‘Doei Yara’, zegt Chiara.

Eigenlijk wil ik wel weten of het anderen al opgevallen is dat ik ben afgevallen. En dat ze er complimentjes over geven. Maar dat gaat toch niet gebeuren, want wie let er nou op mij? Ja, één iemand, Sarah. En oh wat toevallig, daar is ze. Ze komt naar me toe lopen.

‘Yara, kom maar weer mee’, zegt ze. ‘Ik kan aan je zien dat je veel bent afgevallen. Yara, realiseer je je echt niet dat je zo niet door kan gaan? Kijk hoe dun je bent.’ Dat kan nog veel dunner…