No Love Allowed

Hoofdstuk 10 ~ Chiara ^^

Ik besluit om maar naar Honya te gaan, om uit te leggen waarom ik zo snel weg was. Die denkt nu waarschijnlijk dat ik haar niet geloof. Ik loop haar kamer in. Ze kijkt me een beetje bang aan.

‘Wat ging je doen?’ vraagt ze. Ik ga naast haar zitten.

‘Sabine vindt James leuk…’ Ik zucht even. Ze kijkt me ongelovig aan.

‘Niemand kan hem leuk vinden’, zegt ze. ‘Of ze is heel dom, of goedgelovig.’

‘Ik begrijp het ook niet, ze gelooft hem wel, maar mij niet…’ zeg ik en kijk naar de grond.

‘Dat ligt sowieso niet aan jou. Ik weet niet hoe hij het voor elkaar heeft gekregen dat zij hem wel gelooft, maar liefde maakt blind zeggen ze he… Het ergste is wel dat hij dit sowieso allemaal faket en dat hij straks haar hart breekt’, zegt ze. En dan komt ze weer bij mij om uit te huilen. Ik zie het echt al gebeuren.

‘Honya, we moeten hem op heterdaad betrappen. Of ik moet het filmen als hij je de volgende keer weer pest, of Sabine moet er bij zijn’, zeg ik. Honya knikt.

‘Ik denk dat filmen dan beter werkt’, zegt ze. ‘Want ik denk niet dat hij mij gaat pesten als Sabine in de buurt is.’ Ik knik, daar heeft ze een punt.

‘Oke, maar wanneer?’ vraag ik. Want hoe gaan we hem zover krijgen dat hij haar gaat pesten? Dat is ook wel een puntje.

‘Morgen, geef me je nummer dan sms ik wel als hij weer begint met pesten’, zegt Honya. Ik geef haar mijn nummer. Ik begrijp wel wat Sabine in James ziet, hij is superknap enzo. Maar ook zo’n typische player en pester… En zijn ogen, wauw, ze zijn echt super blauw. Maar nog steeds… Waarom gelooft ze hem wel en mij niet?

‘Ik ga kijken of James al weg is bij Sabine en dan ga ik opnieuw met haar praten’, zeg ik. Ik kan gewoon niet afwachten tot er eindelijk een goed moment is om hem te betrappen.

‘Ja is goed’, zegt Honya en ik sta op en loop naar Sabines kamer. Ik heb geluk, want James is inderdaad weg. Ik kijk haar aan.

‘Ga je nou weer vertellen dat James pest en liegt?’ Ze kijkt me boos aan.

‘Geloof me nou, alsjeblieft. Ik zou toch nooit over zoiets liegen’, zeg ik.

‘Nou dat weet ik niet zo zeker’, zegt ze en staat op. Ze kijkt me een beetje arrogant aan. Ik zucht.

‘Is het nou zo moeilijk om me te geloven?’ zeg ik.

‘Ja, want James zou nooit tegen me liegen, dat heeft hij belooft’, zegt ze. Oh en wat nou als hij dat ook gelogen heeft? Maar dat zeg ik niet hardop. Ik draai me om en loop weg. Ik moet moeite doen om haar geen klap te geven. Als ik weer op mijn kamer ben, bel ik Isis, maar ze neemt niet op. Ze neemt echt altijd op, behalve als ik haar nodig heb… Echt zoiets typisch…

Mick komt binnen, alweer. Serieus… Wat is zijn probleem?

‘Mick… Ik heb nagedacht. Eigenlijk…’ Oh, nu moet ik het zeggen, dat ik hem leuk vind… Maar dan moet ik of zeggen dat ik het niet wil door Stijn, of ik krijg iets met hem. Ik kan het allebei niet…

‘Ja?’ Hij kijkt me hoopvol aan. Dan begin ik te huilen. Hij komt naast me zitten en slaat een arm om me heen.

‘Sorry’, zeg ik. ‘Ik kan het niet.’ Nog steeds rollen er tranen over mijn wangen. Ik wil hem aankijken, maar de tranen maken mijn beeld wazig, waardoor ik niets meer zie.

‘Ik begrijp het’, zegt hij zacht. Dan staat hij op en loopt weg. Ik hoor een harde klap en krimp in elkaar. Oh no, wat heb ik gedaan… Ik weet dat het Mick is. Het geluid komt namelijk van de kamer naast me, waar Mick zit. Nu haat hij me waarschijnlijk… Ik loop mijn kamer uit, tegelijk met Mick, die zijn kamer uit komt lopen. Ik kijk hem bang aan, bang dat hij boos is en me straks in elkaar slaat ofzo. Ik zie zijn gekwetste uitdrukking en zijn vuist die helemaal rood is. Ik loop snel weg. Ik weet dat hij er niets aan kan doen, maar ik ben gewoon bang. Een watje… Ik zie Sarah lopen en loop maar meteen naar haar toe.