No Love Allowed

Hoofdstuk 4

‘Yara!’ roept Isis, met wie ik aan het bellen ben.

‘Hey Ies, hoe is ie daar?’ Sabine kijkt me aan. Ze zit naast me. We zijn in minder dan twee dagen echt hele goede vriendinnen geworden. Dan zet ik de telefoon op luidspreker.

‘Goed hoor. Ik mis je alleen zo erg.’ zegt Isis.

‘Ik mis jou ook, je staat by the way op luidspreker, Sabine zit naast me.’ zeg ik. Er komt een glimlach op Sabines gezicht.

‘Huh, wie is Sabine?’ vraagt Ies.

‘Een vriendin van me.’ zeg ik. ‘Ik whatsapp je zo wel even een foto.’ Ik heb eindelijk weer bereik op mijn mobiel. Gelukkig heb ik een internetabonnement zodat ik nog kan whatsappen met Isis.

‘Oke,’ zegt ze. ‘maar ik moet gaan, mijn moeder wil dat ik Kate nog even uitlaat.’ Kate is Isis’ hond. Het is echt een schatje.

‘Oke,’ zeg ik. ‘doei.’ Sabine is echt heel stil en in zichzelf gekeerd. Zo is ze niet als ze alleen met me is, echt alleen bedoel ik dan. Dan hangt Isis op. Ik zucht. O wat mis ik gewoon bij Isis zijn en de hele dag niets doen. En dan dat zij bij mij bleef logeren en dat we ons helemaal volpropte met chips en ander eten terwijl we een film, meestal horror, keken. En dan ging Isis heel hard gillen. Dat was in de tijd dat Stijn er nog was. Ik bijt op mijn lip terwijl ik tegen de tranen vecht. Ik wil niet janken, vooral niet waar Sabine bij is.

‘Zullen we iets gaan doen?’ zegt Sabine verveelt. Dan komt Jill binnen lopen. Getver… Ze kijkt me heel arrogant aan. Dan begint ze opeens te slijmen.

‘Heeey Yara.’ zegt ze ‘aardig’. Of wat zij waarschijnlijk aardig noemt. Ik kijk haar aan en trek een wenkbrauw op. Ik kan niet tegen slijmerige mensen, die moeten altijd wat van je… En dat is nooit iets goeds.

‘Wat is er?’ zeg ik heel geïrriteerd. Ik mocht Jill eigenlijk al van het begin niet, ze is echt zo’n typisch tutje en ik hou niet van tutjes. Om het aardig te zeggen.

‘Ik wou alleen iets vragen hoor.’ zegt ze schijnheilig. Ik zie Sabine in mijn ooghoek haar vinger in haar keel steken en schiet in de lach. Gelukkig voor haar dat Jill het niet kan zien, anders hadden ze meteen ruzie.

‘Vraag maar.’ zeg ik tegen Jill als ik gestopt ben met lachen. Heel even lijkt het net alsof Jill verlegen is, maar waarschijnlijk verbeeld ik het me.

‘Niet waar zíj bij is.’ zegt ze, terwijl ze naar Sabine kijkt. Sabine rolt met haar ogen en loopt dan weg. Ze kijkt me heel even aan, zo van: Ik heb medelijden met je, en loopt dan richting de woonkamer, denk ik.

‘Dus,’ zeg ik. ‘Wat wou je vragen?’ Jill begint te blozen. Altijd zo overdreven he.. Typisch een tutje, dat blijkt maar weer.

‘Je kent Mick wel toch?’ vraagt ze. Ik knik. ‘Euh, eigenlijk vind ik hem een beetje leuk.’ O en daarom vertelt ze het tegen iedereen… Aandacht zoeker…

‘Dus? Waarom vertel je dat tegen mij? Wil je dat heel de wereld het weet ofzo?’ zeg ik een beetje jaloers. Ik mag niet jaloers zijn. Ik knijp in mijn arm om het te verbergen. Na een tijdje is het gevoel weg, maar springen er weer tranen in mijn ogen. Waarom moet ik bij Mick altijd aan Stijn denken?

‘Nee, ik ben niet zo’n persoon.’ zegt ze arrogant. ‘Maar jij praatte gister met hem en ik wou vragen of jij ons misschien zou kunnen koppelen.’ In eerste instantie zou ik meteen nee zeggen, maar als ik er beter over nadenk besluit ik ja te zeggen. Dan ben ik misschien van dat gevoel af, waar ik me toch alleen maar schuldiger door voel.

‘O dank je, dat is zo lief.’ zegt ze terwijl ze me in een knuffel trekt. Ugh, echt tutjes gedrag. Heeft ze besloten zich alleen nog maar als een tutje te gedragen ofzo. Ik haat dat zo, ze kan waarschijnlijk heel aardig zijn, maar te tuttig als je het mij vraagt.

Mick kijkt me aan en ik voel mijn hart kloppen. Ik ben echt gestoord aan het worden. Ik hoor bij Stijn, no matter what. Zelfs als hij er niet meer is… Het is mijn schuld dat hij er niet meer is, dus ik ga hem door niemand laten vervangen. Zelfs niet als het de enige persoon op de aarde zou zijn.

‘Je kent Jill wel toch?’ vraag ik aan Mick. Hij knikt. Ik zie zijn gezicht betrekken. Hij mag Jill ook niet blijkbaar. ‘Nou, euu…’ Ik weet opeens niet meer wat ik zou gaan zeggen. ‘Laat maar…’ zeg ik en loop weg. Ik ben nu zelf een beetje in de war. Waar heb ik de laatste tijd last van? Ik ga naar mijn kamer. Alles begint te draaien. Heel even denk ik dat Stijn naast me zit, maar dat zit hij natuurlijk niet. Ik denk dat ik helemaal gek begin te worden. Straks moet ik nog naar het gekkenhuis. Dat zie ik wel gebeuren eigenlijk. Ik voel me nu al alsof ik daar thuis hoor.

Jill kijkt me weer super-arrogant aan. Net tijdens het eten heb ik haar vertelt dat het niet was gelukt. Dat ik mijn woorden kwijt was. Ze keek me boos aan, maar zei niets. Daar gaat ze nu waarschijnlijk wel verandering in brengen, aan haar gezicht te zien.

‘Ik vraag je één ding. Eén ding… En dat kan je niet eens. Je bent echt nutteloos jij, ik vraag het wel aan iemand anders.’ zegt ze. Oké, ik weet dat ik zei dat ik haar niet mocht, maar dit kwetst me toch wel. Hoe kan ze zoiets zeggen. Hoe egoïstisch kan je zijn? Ze kijkt me heel erg arrogant aan. Ik rol met mijn ogen en zucht even.

‘Misschien wil Mick je gewoon niet.’ zeg ik. Ze kijkt me heel boos aan.

‘Iedereen wil mij.’ zegt ze arrogant en loopt weg. Ze denkt echt dat ze heel de wereld is. Ik begrijp niet dat iemand ooit iets met haar heeft gehad. Waarschijnlijk alleen door haar uiterlijk… Niet dat ze nou zo superknap is ofzo, maar ze is ook niet lelijk.

Mick en Jill komen aanlopen. Hand in hand. Ik zit met Sabine buiten en blijkbaar zijn Mick en Jill nu een stelletje. Niet dat het me ook maar iets boeit, maar Mick mag Jill toch niet? Ik zie Mick ook een beetje hopeloos naar me kijken. Ik wil hem wel helpen, maar eigenlijk toch ook niet. Jill heeft haar arrogante grijns weer op haar gezicht.

‘Laten we gaan zwemmen.’ zegt ze tegen Mick en knippert met haar ogen. Zo vallen haar lange wimpers natuurlijk op. En als ze in haar bikini is, kan Mick zeker goed zien hoe dun ze is. Mick knikt en dan gaan ze weer naar binnen. Het duurt niet lang of ze zijn er weer. Jill gaat in een stoel zitten en Mick springt meteen in het water. Ik staar even naar zijn sixpack maar hij ziet het, ik voel dat ik rood word en kijk snel weg.

‘Waarom kom je niet zwemmen?’ vraagt Mick aan Jill. Alsof hij dat niet weet… Dan loopt haar mascara straks nog uit. Mick komt uit het water en spettert Jill nat. Jill begint te gillen en springt op. Mick grijpt zijn kans en hij gooit Jill in het water. Ik schiet in de lach als ik haar uitgelopen mascara zie.

‘Mick!’ roept ze overdreven. Hij kan zijn lach ook niet meer inhouden.

‘Haha, Jill. Je mascaraaa.’ zegt hij lachend. Jill kijkt echt heel boos.

‘Oh my god! Is het zo erg?’ zegt ze in shock. Ze rent snel naar binnen. Aan Micks gezicht te zien, voelt hij zich heel schuldig. Ik kan nog steeds niet stoppen met lachen.

‘Het was haar verdiende loon.’ zeg ik. Sabine lacht nu ook. Mick knikt voorzichtig en gaat dan achter Jill aan.

‘Je gaat me nooit meer zoiets flikken…’ hoor ik Jill tegen Mick zeggen. Dan opeens kijkt Mick Jill heel boos aan. Ik schrik een beetje.

‘Oh, en nu is het mijn schuld? Ik vind je niet eens leuk. Ik doe dit allemaal voor jou, omdat jij zo graag een vriendje wil. Ik zou maar oppassen jij…’ zegt hij en slaat met zijn vuist naast Jills hoofd tegen de muur. Ik begin bijna te gillen, maar hou me stil. Straks wordt hij boos op mij als hij erachter komt dat ik hun afluister. Ik zie Jill met haar ogen rollen.

‘Sorry hoor. Ik wist niet dat je boos ging worden.’ zegt ze arrogant en faket een glimlach. Ik zie hoe Mick bozer wordt, maar Jill heeft het niet door en gaat gewoon verder met uitdagen. Ze kijkt een beetje hoerig naar Mick. Ze denkt echt dat ze alles kan flikken he. Ik wil naar haar toe lopen en haar waarschuwen, maar durf eigenlijk niet.

‘Ik zal het niet meer doen… Sorry mama.’ zegt ze dan met een kleuterstemmetje. Dan slaat Mick nog een keer met zijn vuist tegen de muur en ik krimp in elkaar. Ik hoor gegil en dan wordt het zwart voor mijn ogen.

***

Sorry dat het zo lang duurde! Maar ik heb een excuus haha, ik ben bezig met een trailer en ik wou hem bij dit hoofdstuk posten, maar hij is nog niet af en ik wil jullie niet nóg langer laten wachten.

x Karlijn