GECENİN GÜRÜLTÜSÜ #WATTYS2015

"Cin'lerin Düğünü"

Köyümüzün ileri gelen kadınlarından ebe kadın vardı. Bu kadın 3 harflileri yönlendirip istediği şeyleri rahatlıkla yaptirabiliyordu. O aslin da büyücüydü. Ama kimse ona bu sekilde ne yargilayabilir ne de büyücü diyebilirdi. Ona sadece ebe hanim derler ve gördükleri yerde saygıyla selamlarlardi. Ve bizim yakın bir akrabamız olmasına rağmen ben bile ondan korkardım. Sürekli konuştuğu birileri olur ve evinin önünde il ve ilçelerden gelen bi çok insan olurdu. Bir gece ona annem ile misafirliğe gittik. Akrabamız olduğu için annem ile baya içli dışlı muhabbetlere koyuldular. Onları gözlerimi açmış hayret le dinliyordum. Gece baya geç olmuş ve ebe hanim sizi düğüne götüreyim mi istermisiniz diye sordu. Tabi konuşma tarzı böyle değil. Ege ilçesinde ikamet ettiğimiz icin ege şivesi ile konuşuyordu. Annem kimin düğünü var ? Benim haberim yok diye sorduğunda bizim aşşa köyden dedi ebe hanim gülerek. Annem halla halla kim evleniyor ki diye sorduğunda bizden birileri değil. 3 harflilerin düğünü dedi. Ben çok merak ediyordum. Hiç korkmuyordum çünkü yanımda onlardan bir kadın var. 3 harflilerin bir bakıma patronuydu ebe hanim. Annem yooo korkarım ben dedi. Ben se ebe teyze lütfen gidelim diye ısrar ettim. Annem biraz direndi ama o da kabul etti. Kapının önüne çıktık ve 3'müz el ele tutuştuk. Ebe hanim annemin elini tuttu ben de annemin elini tuttum. Ebe hanim bişiler okumaya başladığında evin etrafına yavaştan yükseğe doğru müzik sesleri gelmeye başladı. Tabi bu herzaman ki dinlediğim oyun havaları gibi Ankaranın bağları falan değildi. Onların kendine özgün çok tatlı bir tınıya sahip müzik tempoları vardı. 5 dakika geçti ama kimseyi göremiyor sadece sesleri duyabiliyorxum. Saat ortalama gece yarısı 12 civarlarında idi. Biraz daha bekledikten sonra patika yolu dediğimiz yol yerin den o kadar çok kalabalık bi akıntı vardıki düğün olduğunu bilmesem savaşa gidiyorlar derdim. Bizlere benzeyen hiç bir yerleri yok ve bizden çok hızlı bizden daha farklı bir yapıya sahiplerdi. Bebekten çocuğa , çocuktan yetişkine, yaşlısı hepsi oradan geçiyorlardı. Ebe hanımı görüyorlar ama bizi farketmiyorlardi çünkü ebe hanımın yanından gecerlerken ona selam veriyorlardı. Kül'e benzer bir tozlu yol yapıp orada yemek yiyenler, oynayanları gördükçe sanki aklımı yerinden kaybedecek gibi olmuştum ellerinde ki meşaleye benzer ışıklar gökyüzünü adeta parlatıyor adeta dünyaya ışık saciyorlardi. Birden Annemin çığlığıyla biranda hersey normale döndü ve...

Devamını ilerleyen saatlerde yazacağım. Beklemede kalın. .... iyi günler.