When you Fall

Chapter 3

You'll know soon

After five minutes of waiting, may pumaradang sasakyan sa tapat ko. And suddenly, bumaba ang bintana sa passenger seat. and then there I saw Him.
Sinenyasan akong pumasok sa sasakyan niya.

Heading our way to somewhere, wala kaming imikan. Awkwardness overload here. Pero bakit ganun, ang unusual ng heartbeat ko. Nababaliw na ata ako.

"Hey. Uhm." Basag niya sa katahimikan.

"Hm?" I said as my response.

"Thankyou." Untag niya.

"huh? Para san?" Nagtatakhang tanong ko. Ngunit di siya sumagot. But then the left part of his lips arched. he smirked. Seriously? What wrong with him though?

Wala nang nagsalita sa amin kaya humarap nalang ako sa bintana at tinignan ang paligid.

Ang ganda ganda talaga dito sa Laguna.

Nanatili kaming tahimik hanggang sa makarating kami sa .....
Sampaloc lake? Omg. Anong ginagawa namin dito aber?

Nauna siyang bumaba, saktong bubuksan ko ang pinto nang inunahan nya akong mabuksan ito at inalalayan ako.

"Thanks." Sabi ko sabay ngiti.

This guy is so handsome yet so gentleman. Why is that so? Shit damn it.

But wait. Seriously? Sampaloc lake? What the hell?

Iniabot niya ang kamay niya sa kamay ko. Pero tinanggal ko din agad. Nakakahiya. Hindi naman kami magkakilala ganito na agad kami.

"Celine" untag niya.

"Hm?" I responded. Wait, did he just call me by my name? Seriously, pano niya nalaman? Kilala niya ako? Ang gulo! Sakit ng ulo ko.

"Remember those days we were here? Paborito mo dito kaya dito kita dinala. I'm sorry for all the things happened."

"What are you talking about? I don't get it." Naguguluhang tanong ko. Anong pinagsasasabi niya? Ano bang nangyayari? Bakit ganun?

"Hindi mo maintindihan Celine. Pero balang araw. Maiintindihan mo din. Maalala mo din. Hindi kana magtatanong. Hindi ka na magtatakha."

"Will you explain what you're talking about? I damnly need your explanations. What the hell is that? Care to tell anything? Cause I fvcking want your reasons of telling that kind of thing." May pagkairitang sabi ko. Bakit ba? Ano bang meron? Bakit ganito? Hindi ko maintindihan. Gusto kong malaman. Bakit niya ako kilala? Bakit niya sinabi yung mga bagay na yun? Bakit?

Huminga siya ng malalim bago siya nagsalita. "Nah. Nevermind. I'm just insane. Now, let's just get into this. Let's enjoy the moment." Pag iwas niya sa usapan. He held my hand. Seriously? Kahit nagtatakha ako sakanya, sure na sure akong namumula na ako sa ginawa niya. Ikaw ba naman, hawakan ang kamay mo ng napakagwapong lalaki diba? Pero, andami kong tanong sa sarili ko, at sakaniya. Ugh.

"You're so cute! Pft!" Ngumisi siya. Osige na, ikaw na nakakita na namumula ako. Punyemas. Ayoko na, Celine, Relax, wag kang masyadong kiligin.

Pinabayaan ko nalang siyang hawakan ang kamay ko, hanggang sa may mahanap kaming vacant na bench, kaya umupo kami, hawak niya padin yung kamay ko. While he's holding my hand, it feels like he doesn't want to let me go. Para bang nawala na ako sakaniya dati at ngayon ay hindi na niya ako papakawalan. Ehem. Feeling ka nanaman Celine. Tama na oy!

Nanatili kaming tahimik, hanggang sa kinukulit nanaman ako ng utak ko na magtanong kay Andre. Hay. Bakit ba kasi.

"Andre?" Pagtawag ko.
"Yes?" Sagot niya. Fvck, his messy hair makes him more handsome. Holy mother of cats and dogs! Shit!
Pero still, dahil makulit ako, magtatanong padin ako.
"Hm, b-b" hindi ko matuloy yung sasabihin ko kasi humihigpit yung kapit niya sa kamay ko.
"What is it?" Pagtatanong niya.
"Ah, eh ano kasi, uhm, b-bakit mo nasabi yung ka-kanina?" Napakagat labi akong nagtanong sakanya at nakayuko.

Sumagot naman siya,
"You'll know soon, My Celine" and then he kissed me on my forehead.

A/N

Hi guys hahaha thankyou sa support lol :) don't forget to vote and share your thoughts. :) thankyou :)

- Yany♡