=Aşk Hocam= (BİTTİ)

Ne

Dudaklarımdan ayrılır ayrılmaz "Bu bu olmamadıydı. Unutalım" demesiyle hızlıca odadan çıkması bir oldu.

Zorla öpmedim. Eğer bunu oda istemiyorsa duvara sıkıştırıp bacaklarımı beline sarmazdı. Yada öpmezdi.

Düşüncelerden sıyrılıp ceketimi üzerime geçirdim.
Çıkış kapısından çıkıp evin yolunu tuttum.

Nolucak şimdi? Öptukten sonra kızı ortada bırakır mı insan? Eve barı goturseydin.

Soğuk beynimede vurmuş olmalı. O nedemek be?

Eve gelir gelmez annemi aradım.

"Alo canım"

"Annecim nasılsın?"

"Ben iyiyim kızım sen nasılsın? Okulun ilk günü nasıl geçmişti? Cemre nasıl?"

"Bi problem yok. Cemre de iyi. Babam nasıl?

" ah kızım baban calisiyo. İkimizde seni görmemekten şikayetçiyiz. Hanı diyorum yanımızamı gelsen? Burada okul var. "

"Iı anne son senem zaten. Şuan böyle biseyi dusunmuyorum. Arkadaşlarımdan nasıl ayrilicam?"

"Tamam kızım anlıyorum. Napalım artık. Eğer fikrini degistirrsen tekrar ara olur mu?"

"Olur anne hoscakal"

&&&&&&&

Cem hocadan

Uyandığımda yine dün olanlar aklıma geldi. Turuncuya kaçık kahverengi saçları, kıpkırmızı dudakları, bacakları... Ahhh hayır ben onun öğretmeniyim. Nasıl hatamı telafi edicem bilmiyorum ama çabalamalıyım en azından.

Peki hatamı telafi ettikten sonra nasıl unutucam!