Yalnız Değilsin!

7.BÖLÜM -İKİNCİ BİR ŞOK-

Merhaba umarım hikayeyi beğenmişsinizdir. Bölümler biraz hızlı geliyor. çünkü bunları eskiden yazmıştım oyüzden hemen yayımlamak istedim. Bölüm hakkında Deniz'in yazdığı şarkı Evanescense My immortal. Deniz'in ağzından yani Deniz yazdı diye gösterdim. Neyse ben sizi tutmayayım iyi okumalar. Bide şarkıyı medyaya ekliyorum. Bölümü şarkıyla okursanız daha güzel olur. Çünkü ben onu dinleyerek yazdım.

İşte ilham gelmişti bana. Hep şarkı yazardım eskiden. Şarkı kitabım vardı annemle babamla yazdığımız şarkılar vardı içinde ne zamandan beri şarkı yazmıyorum. Diye geçirdim içimden ayağa kalktım ayağım soğuk parkeyle değince biran başım döndü ve gözlerimi kapattım. Kendimi iyi hissedince çantamdan bir defter çıkardım ve şarkıyı yazmaya başladım.

I'm so tired of being here suppressed by all my childish fears.

(Bastırdığım bütün çocukça korkulardan çok yoruldum.)

And if you have to leave .

(Ve eğer gitmek zorundaysan.)

I wish that you would just leave .

(Biran önce gitmeni dilerim.)

Cause your presence still lingers here .

(Çünkü varlığın burada oyalanıyor.)

And it won't leave me alone .

(Ve beni yalnız bırakmayacak.)

These wounds won't seem to heal .

(Bu yaralar iyileşecek gibi gözükmüyor.)

This pain is just too real .

(Bu acı fazla gerçek.)

There's just too much that time cannot erase .

(Zamanın silemediği çok şey var.)

When you cried I'd wipe away all of your tears .

(Ağladığında tüm göz yaşlarını silerdim.)

When you'd scream I'd fight away all of your fears.

(Çığlık attığında tüm korkularınla savaşırdım.)

1 saat sonra şarkım düzelmeye başlamıştı. İngilizcem çok iyi olmasada. Biraz internetten yardım alarak yazdığım şarkım'ın yarısına gelmiştim ki gerisi aklıma gelmedi. Gerçekten Bulut'un yanında olabilmişmiydim hayatı boyunca onu sevildiğini hissettirmişmiydim. Yoksa bir hiç gibimi davranmıştım ona. Peki bu şarkıda kimi anlatıyordum. Bulutumu yoksa... kapımın çalınmasıyla irkildim ve defterimi hızla kapattım. İçeri Yağız girince bir an gerildim olan herşeyi görmüştü.

''Ben özür...'' sözümü kesip araya girdi.

''Asıl ben özürdilerim...'' durdu ve tam gözlerimin içine baktı. Üzülmüşmüydü. ''Ben... her neyse nasılsın diye bakmaya gelmiştim. Ve gidiyorum.'' Arkasını döndü ve bir şey dememe izin vermeden dışarı çıktı.

Ben ne yapmıştım. Gerçektende üzülmüşmüydü benim için.

''Oda herkes gibi sana acıyo Deniz hiç sevinme.''

Deniz sus artık seni duymak istemiyorum yeter. Gözlerimden yaşlar hücum ederken. Koşarak dışarı çıktım ve hiçbirşey söylemeden. Evden koşarak sahile gitmeye başladım. Arası çok olsada buna ihtiyacım vardı. Yalnız kalmaya.