Yalnız Değilsin!

11.BÖLÜM -PARTİ-

Ben geldimm. Sizi biraz beklettim kusura bakmayın ama okul hastane derken biraz geciktirdim. Ama yeni bölüm geldi. İyi okumalar.

Ne olmuştu bir anda neden bağırmıştı ki? Dedikleri neydi öyle? Benimi seviyordu Yağız? Hayır hayır hayır sadece çok büyük tepki verdiğim için öyle demiştir. Ama ben büyük bir tepkide vermedim ki. Allahım çıldırıcam hala anlam veremiyorum. Özellikle o dedikleri ahh.

Elini acımışmıydı acaba. Tabiykide acıdı Deniz nasıl acımasın.

''Ne oldu?'' dedi Bulut ne zaman geldiğini bilmediğim bir zamanda.

''Ha? Yani efendim.'' Dedim kendimi toparlayarak.

''İçerde ne oldu? Ve neden ağlıyosun?''

Cevap vermek yerine kafamı önüme çevirdim ve kendime yapışık olan bacaklarıma daha çok sarıldım.

''Bir şey sordum.'' Dedi hafif yüksek bir tonla.

''Bir şey olmadı Yağız saçma şeyler söyledi sonra bağırmaya ve elini vurmaya başladı işte.'' Diye konuyu kısa kestim.

''Ne gibi şeyler?''

''Biz neden sevgili olamayız? Neden içerde okadar çok şaşırdın? Falan filan işte. Bulut onu en çok sen tanıyosun. Neden öyle dedi?'' dedim merakıma yenik düşerek.

''Şey kafası biraz karışık onun o yüzden öyle demiştir ya.'' Diye kestirip attı.

''Hiç inandırıcı gelmedi.'' Dedim daha çok anlatmasını beklediğimi belli ederek.

''Deniz bak... yada boşver bunu sana Yağız'ın söylemesi daha doğru olur.''

''Sormalımıyım?''

''Üstüne gitmesen daha iyi olur derim.''

''Tamam ozaman neyse sen git ben biraz daha burda oturucam.'' Dedim kafamı bacaklarıma gömerken.

''Ben hiç öyle düşünmüyorum ama.'' Dedi ve yanıma oturdu. Kafamı kaldırıp kendi kucağına koydu ve saçlarımla oynamaya başladı.

''Yum usulca gözlerini, uzat üşümüş ellerini.

Sakla o masum yüreğini, zaman gibi sessiz uyu.

Bu dünya dipsiz bir kuyu.

Pamuktan kalbin solmadan, hayat yüzüne vurmadan.

Uyu yavrum uyu, bu dünya dipsiz bir kuyu.

Uyu melek yüzlüm uyu, bu dünya dipsiz bir kuyu.

Yum usulca gözlerini, uzat üşümüş ellerini.

Sakla o masum yüreğini, zaman gibi sessiz uyu.

Bu dünya dipsiz bir kuyu.

Pamuktan kalbin solmadan, hayat yüzüne vurmadan.

Uyu yavrum uyu, bu dünya dipsiz bir kuyu.

Uyu melek yüzlüm uyu, bu dünya dipsiz bir kuyu.''

Çok güzel sesi vardı. Hatta okadar derinden ve içten söylüyoduki uykumu getirmişti.

''Annem ben küçükken söylerdi bana okadar güzel sesi vardı ki. Hergün bunu söylemesini isterdim ondan. Gittiği zaman. Beni bırakıp birdaha gelmediği zaman geceleri uyuyamazdım. Yağız'ın annesinden babamdan bana bunu söylemesini isterdim ama onlar bana bilmiyorum deyip geçerdi. Sonra birgün bir amca bizi Yağızla barıştırdı. Yağız bana bunu söylemişti. Okadar mutlu olmuştum ki annem öldükten sonra ilk o zaman okadar mutlu uyumuştum. Sonra hep kendim söylemeye başladım. Kimseye söyleme ama hala söylüyorum. Söyledikçe annem aklıma geliyo. Bazen bunu gerçekten söyleme ağlıyorum.'' Dedi mahcup bir şekilde.