Teen Wolf Revenge (TWBNF 2)

-26-

 Koluma dolanan elle yerimden sıçradım. Isaac beni arkasına çekti ve bakışlarını bana dikmiş Alisha'ya en kötü bakışlarından attı. 

''İstediğinizi aldınız sanırım.'' dedi sert bir sesle Scott. ''Şimdi gidebilirsiniz.'' dedi yine aynı ses tonuyla. Aaron ile Alisha'nın birbirlerine baktıklarını gördüm. Sonra gözlerini bana çeviren Aaron'a bakmadım bile. Gözlerimi çevirdim ve tam gözlerimin önünde olan Isaac'in sırtına bakmaya başladım. 

Sonra ise seslerini çıkartmadan gittiler. Aaron'un arada bana baktığını gördüğümde ise tek yaptığım onunla göz göze gelmemeye çalışmaktı. Çok çabuk ikna olan bir insandım. Bu yüzden ona bakmamalıydım. 

''İyi misin?'' dedi Isaac bana doğru döndüğünde. Başımı kaldırdım ve dolu olan gözlerimle ona gülümsedim. ''Tabii ki.'' dedim 32 diş gülerek. Gözlerimin içine baktıktan sonra kollarını açarak bana sıkıca sarıldı. Ben de ellerimi sırtına koydum ve sıkıca sarıldım. Kendimi ağlamamak için zor tutsam da istemsizce bir damla gözyaşı gözümden düşmüştü. 

                                                                                                     ***

''Hadi benim evime gidelim.'' 

Bir kere daha kafamı salladığımda Lydia bir homurtu çıkarttı. Karşımda çömelen Stiles ise gözlerini devirip ayağa kalktı. Bir sağa bir sola ilerleyerek düşünmeye başladı. Scott da gözlerini dikmiş Stiles'a bakıyordu. İkimiz de Stiles'ın ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalışıyorduk.

''Burada artık kalamayacağını hepimiz biliyoruz Sophie. İşleri zorlaştırma.'' dedi yanımda oturan Isaac. Gözlerimi ondan kaçırdım. Çünkü biliyordum ki eğer gözlerine bakarsam iki güzel lafa kanacaktım. 

Artık bir ağırlık oluyordum onlara. Bunu fark etmem uzun sürmemişti fakat bilmiyormuş gibi davranıyordum. Hiçbir işe yaramıyordum. Kendimi korumaktan bile acizdim. Kurt güçlerimi kullanmak istemiyordum çünkü kendimi o şekilde görmekten korkuyordum. Bazen mecburen kullanmak zorunda kalıyordum ki bu beni gerçekten iğrenç hissettiriyordu. 

Artık normal biri olmak istiyordum. Bu doğaüstü şeylerden kurtulup, liseye giden ve sadece derslerine odaklanan inek bir öğrenci olmak istiyordum. Ne kurt olmak ne de bir büyücü olmak istiyorum. İnsan olmak istiyorum.

Buraya gelmeden önce herşey yolundaydı. Gerçi doğduğumdan beri bir büyücüydüm fakat bilmiyordum ve sadece okuluma odaklanabiliyordum. Beynimi kurcalayan hiçbir önemli konu yoktu. Tek derdim ileride güzel bir üniversiteye gitmek için çok çalışmaktı. 

Şimdi ise okulda hangi ders işleniyor onu bile bilmiyordum. Ben okula bile gitmiyordum ki. 

''Orada gitsem ne değişecek ki? Orası şehrin ortasında. Beni bulmaları daha da kolay olucak. Bu hepiniz için geçerli. Hiçbirinizin evine gidemem. Derek tek çıkış yolumdu ama o da yok artık.'' dedim. Hepsi haklı olduğumu bildiği için seslerini çıkartmadılar.

''Ama bir yeri bilmiyorlar.'' Bütün gözler Scott'a dönünce gözlerini Derek'ten çekerek bana dikti. ''Bundan hiç ama hiç hoşlanmayacaksın fakat... zorundayız.'' dedi gözlerini gözlerime dikerek. Kaşlarım çatılı ona bakarken kafamda şimşekler çaktı ve kalbime bir acı saplandı.

''Hayır. Kesinlikle ve kesinlikle hayır Scott! Aklından geçirmen bile bir hata. Hayır.'' dedim ve gözlerimi kaçırdım. Herkesin gözleri ben ve Scott arasında gidip gelmeye başladı. Kafaları karışmış ve neden bahsettiğimizi anlamamışlardı.

''Sanırım ben anladım.'' dedi Malia ilk defa konuşarak. Yanında duran Kira da başını salladı ve bana gözlerini dikti. Melissa'dan da onaylayan bir ses yükseldiğinde sert bakışlarımı hepsinin üzerinde gezindirdim.