'En nihayetinde Defocuğum siz bizi sata sata bitiremediniz.'
Berrak ın yeşilçamvari ses tonunu taklit etmeye çalışarak 'En nihayetinde Berrak adam yorgundu ve sizin hoppalıklarınızı çekecek hali yoktu kuzum.' Dedim.
Sesimden onu ciddiye almadığımı farkedince yatağımın üstündeki dağınık kıyafetlerimi karıştırmayı bırakıp kafasını kaldırdı. Göz göze geldiğimizde şerrinden tattıracağı kurbanınına bakar gibi bakıyordu bana.
'Hem satıcıyım hem güçlüyüm diyorsun. Kız sana ne oluyor böyle?'
'Ay berrak!'
Sesimi biraz yükseltip ciddileştim. Berrak gözleriyle sorguya başlamıştı ve eğer devam ederse ona dökülmeden kurtulamayacaktım.
'Ne olacak bana. Senin tiribini çekiyorum ya işte.'
Ben çıkışınca yüzündeki sahte sitemkar ifade yerini gizli bir meraka ve sorguya bıraktı.
Bende bir şeyler değişti, çünkü Defne değişti, kalbi değişti. Berrak hayatımın bir parçası;ailem yıllarımdı.
birlikte bu yaşlara geldiğim, hayatındaki yerimden emin olduğum tek insandı Berrak. Bu yüzden de birimizin tek bir hücresinde tek bir şey değişse diğerimiz bunu anlardı. Şimdi birimizin bütün hücreleri aşk dolmuştu ve diğeri bunu farkediyordu.
'Defne. Hayırdır?'
Berrak ın nadir zamanlarda ortaya çıkan ciddi yüzüyle kendimi iyice köşeye sıkışmış gibi hissediyordum. Geçen gece restaurantta annemin yanında olduğu gibi. Halbuki bir şey yoktu. Berrak ın bir şey söylediği, ima ettiği yoktu,ben kendi kendimi korkutuyordum. Bugüne kadar kusursuzca oynamıştım, öyleki Berrak bile anlayamamıştı ama zaman geçiyordu, kalbim büyüyordu ve bunu saklamak daha zordu artık.
Bazen ona söylemek için yanıp tutuşur oldum, o anlarda Berrak yanımda olduğunda bu anlamsız saklanıştan kurtulacağımı,her şeyi ona anlatacağıma dair yeminler ettim. Ama sadece bir anlık yüksemelerdi, Berrak ı görünce yine sıkılıp sustum. Bende kardeş yerine olandan bile duygularımı saklatan bu yargılanma korkusu beni hep susturdu.
Berrak beni anlamaya çalışırken,bu hallerimin sebebini soraraken,ona anlatmak istedim yine. Sustuklarım yine dışarıya çıkmak için can atmaya başladı.
'Berrak!'
Elimdekileri yatağa fırlattım, heyecan içinde adını söyleyip yanına oturunca biraz geri çekildi. Hevesli yüzüme bir kaç saniye baktıktan sonra şaşkınlığından gözleri açıldı ve dudakları aralandı.
'Ay şampiyon dökül artık. Anlat bana her şeyi çünkü kafayı yiyeceksin sen.'
'Şimdi benim için zor aslında çünkü ben uzun süredir sana söylemek istedim yani ama.'
'Defne!' dedi şaşkınlığı dahada büyümüş gibiydi.
'Kız sen benim teyze kızımsın kardeşiz biz olmaz yani.'
Kelimelerin ağzımdan nasıl çıkacağını hesap ederken, sesi ciddi çıkınca ne dediğini anlamak için yüzüne baktım.kahkaha atmaya başlayınca benimde bütün cesaretim havaya karışmıştı.
'Bugünün komiği sen misin ya?'
Sinirlenmiştim ama kızasım yoktu.
'E kızım sende öyle bir lafa girdin ki dedim ne oluyor yani.'Dedi kahkahalarının arasından.
Ben gözlerimi devirmiş onu seyrediyordum.en sonunda gülmeyi kesti. Sustu,bir süre bir şey söylemedi.
'Defne gönül mevzuları anladım. Yani az çok anladım. Ama kendine yaptığın şeyi bırak artık. Benden teyzemden niye saklanıyorsun sen. Kendi kendine işleri dahada zorlaştırıyorsun. Bırak hayat akıp gitsin.'
