Ενα δροσερο καλοκαιρινο παιχνιδι

Κεφάλαιο 2

Το επομενο πρωι η Ελιζα βγηκε απο τη σκηνη λυπημενη. Ακομα δεν ειχε ξεπερασει το χθεσινο χωρισμο της. Πηγε να πλυθεί χωρις να πει λεξη στους γονεις της που καθονταν στο τραπεζι μπροστα απο τη σκηνη. Οταν γυρισε εκατσε στην κενη καρεκλα, ανεβασε τα ποδια της, τα λυγισε κοντα στο στηθος της και τα αγκαλιασε.
"Εμεις παμε στη θαλασσα. Βρες κατι να φας και κατεβα και συ"της ανακοινωσε η μαμα της και μαζι με τον μπαμπα της πηραν το δρομο για τη θαλασσα. Εκεινη την ωρα βγηκε ο Ηλιας απο την σκηνη. Οι γονεις του ειχαν ηδη παει στη θάλασσα. Μολις ειδε την Ελιζα να καθετε μονη της,λυπημενη κατι δεν του αρεσε. Κατι δεν του φαινονταν σωστο. Ειχε συνηθίσει να την βλέπει να χαμογελαει και οσο λιγο και αν την ηξερε τα δακρυα στα ματια της του ραγιζαν την καρδια. Πηρε τη μερεντα και ψωμι και πηγε κοντα της. Εκατσε διπλα της και την φιλησε στο μαγουλο
"Καλημερα"της ειπε και της χαμογελασε. Δεν ειχε κακο σκοπο οπως αλλες φορες απλα να την κανει να χαμογελασει. Ομως το μυνημα του χωρισμου περνουσε ξανα και ξανα μπροστα απο τα ματια της.
"Σε παρακαλω. Ασε με!" Κλαψουρισε αυτη.
"Με τιποτα" της ειπε αυτος. Πηρε το ψωμι, αλειψε μερεντα και το αφησε στο πιατο. Ελυσε τον κομπο που ειχε κανει η Ελιζα με τα χερια της και της σηκωσε το κεφάλι. Πηρε τη φετα και σχεδον της την εβαλε μεσα στο στομα αναγκαζοντας την να τη φαει. Αυτη στην αρχη μουγκρισε αδυνατοντας να μιλησει, ομως μετα την εφαγε. Ηταν η πρωτη μερα που θα περνουσαν μαζι και ο Ηλιας δεν σκοπευε να την αφησει ανεκμετάλλευτη. Ειχε μια παρτιδα να κερδισει και δεν θα ησύχαζε αν δεν τα καταφερνε. Αφου την αναγκασε να βαλει μαγιο σχεδον την τραβηξε μεχρι την παραλια. Την πηρε σαν τσουβάλι στον ωμο του και μπηκε στη θάλασσα. Η Ελιζα σχεδον τον παρακαλουσε να μην την ριξε μεσα αλλα αυτος ναι καλα μην την ακουγε. Μπηκε αρκετα μεσα και την εριξε. Μολις το σωμα της ακούμπησε το νερο ανατριχιασε απο το κρυο. Βγηκε αμεσως εξω και εμοιαζε με βρεγμένη γατα. Μολις την ειδε ο Ηλιας ετσι εξοργισμενη αρχισε να τρεχει και να γελαει. Οταν η Ελιζα τον πιτσιλισε αυτος βουτηξε και βγηκε ξανα εξω εχοντας την Ελιζα στους ωμους του. Με μια κινηση την ξαναεριξε  μεσα στο νερο εκνευριζοντας την ακομα πιο πολυ.
"Εισαι μαλακας; Γιατι το εκανες αυτο; Ξες ποσο τρομαξα;"του επιτεθηκε η Ελιζα ενω τον χτυπουσε χαριτωμένα στο μπράτσο. Ο Ηλιας μεσα σε δυο ωρες την ειχε κανει να ξεχασει τον Μαριο, τον πρωην της.
"Ηλια πειναω" γκρινιαξε. Αυτος την πηρε απο το χερι και πηγαν στη σκηνη του. Αυτος πηρε χρηματα και την οδηγησε στο εστιατόριο του κάμπινγκ.
"Ερχομαι χρονια εδω. Εχουν ωραιο μαγειρεμενο φαγητο" της ειπε. Αφου πηραν δυο μεριδες, πηγαν στο μινι μαρκετ και πηραν και δυο μεγαλες κοκα κολες. Τα εβαλαν ολα σε μια σακουλα μαζι με μια ψαθα και δυο πετσετες την οποια κουβαλουσε ο Ηλιας.
"Ακολουθησε με" ειπε στην Ελιζα. Πηγε στα βραχια στην ακρη της παραλιας. Μολις τα ειδε η Ελιζα ακινητοποιηθηκε. Γουρλωσε τα ματια και κουνησε αρνητικά το κεφαλι.
"Οχι οχι εγω δεν παω στα βραχια"του ειπε
"Μην ανυσηχεις. Εγω ειμαι εδω μην φοβασαι"της ειπε και απλωσε το χερι του. Η Ελιζα διστασε για μια στιγμή αλλα του εδωσε το χερι της και πατησε πανω στον πρωτο βραχο. Σε  καθε βραχο που πατουσε ο Ηλιας της εδειχνε που να βαλει το ποδι της και απο που να κρατηθει. Οταν επιτελους συνήθισε στα βραχια και εμαθε που και πως να παταει ο Ηλιας μπηκε μπροστά για να την οδηγησει. Προχωρουσαν πολυ ωρα και η Ελιζα καποια στιγμη δεν μπορουσε μα δει την παραλία.
"Εχουμε πολυ δρομο ακομα;"παραπονέθηκε
"Ναι"της απαντησε ο Ηλιας και αυτη ξεφυσιξε. Αυτος ηταν γυμνασμενος, ακριβως το αντιθετο απο αυτη. Μετα απο ωρα, οταν πλεον εβλεπες μονο βραχια και θαλασσα, μια μικρη αμμουδια φανερωνονταν μπροστα σου. Ειχε λευκη και ψιλη αμμο οπως η κανονική παραλια μονο που ειχε 3 μετρα πλατος. Ηταν σαν μια μικρη ιδιωτικη παραλία. Ο Ηλιας συνηθιζε να φερνει εδω διάφορες κοπελες. Τα παιχνιδια του δηλαδη. Εδω κερδιζε παντα τις παρτιδες και προχωρουσε στην επομενη. Η Ελιζα ηταν μαγεμενη. Δεν ειχε ξαναδει ενα τοσο υπεροχο τοπιο. Ο Ηλιας απλωσε την ψαθα στη σκια που δημιουργουσαν τα βραχια.
"Ελιζα ελα να κατσουμε" τη φωναξε. Αυτος καθοταν ηδη στην ψαθα οποτε εκατσε διπλα του. Εβγαλε τα φαγητα και τις κοκα κολες και αρχισαν να τρωνε.
"Και τωρα πες μου. Γιατι ησουν ετσι" της ειπε και αυτη πηρε μια βαθια ανασα.
"Χωρισα με το αγορι μου" παραδεχτηκε
"Ωω"ηταν το μονο που ειπε ο Ηλιας
"Και ξες πιο ειναι το χειροτερο; Μου εστειλε ενα ξερο 'χωριζουμε'! Με χωρισε με μυνημα. Δηλαδη τι ειναι τα αισθηματα μου; Παιχνίδι;" σχεδον παραμιλουσε η Ελιζα ομως τα λογια της, μια σφαλιαρα για τον Ηλια. Ειχε συνηθίσει με κορίτσια να κανουν σαν τρελές, να κλαίνε, να ουρλιαζουν ομως η Ελιζα ηταν αλλιως. Τοτε καταλαβαινε πως ενιωθαν τα παιχνιδια του. Τοτε καταλαβε πως ηταν να σε πληγωνει καποιος. Το εβλεπε απο αλλη οπτικη γωνία. Η ωρα ηταν 6. Η Ελιζα κοιτουσε τον ηλιο που κατεβαινε ενω τα δακρυα κυλουσαν ανεξελεγκτα απο τα ματια της. Αυτος πλησίασε. Την παρατηρουσε και σε μια στιγμη χωρις να το καταλαβει γυρισε το κεφαλι της Ελιζας με το χερι του και επιτεθηκε στα χείλη της. Αυτη με το που το καταλαβε πεταχτηκε πανω και αρχισε να τρεχει. Δεν πηρε τιποτα. Απλα ετρεχε. Πηγε να πεσει καμποσες φορες ομως καποια στιγμή εφτασε στην αμμουδια και μετα απο εκει κατευθειαν στη σκηνη της. Χωρις να πει τιποτα, πηρε πετσετα και σαμπουαν και πήγε για μπανιο. Οσο το ζεστο νερο επεφτε πανω στο σωμα της το φιλι περνουσε απο το μυαλο της. Το ιδιο εκανε και ο Ηλιας. Πηγε γρηγορα να ντυθει και ετοιμασε ενα κρυο σάντουιτς να φαει. Καθοταν με τους γονεις της οταν ο Ηλιας ηρθε κρατώντας την πετσετα της.
" Ε Ελιζα! Ξέχασες την πετσετα σου " της ειπε. Αυτη σηκωθηκε, την αρπαξε και την απλωσε.
"Θελω να σου πω" ειπε ο Ηλιας. Πηγαν λιγο πιο κατω.
"Δεν το ηθελα αυτο το φιλι. Δεν ξερω τι σκεφτομουν" η Ελιζα αισθανθηκε περιεργα. Της αρεσε το φιλι απλα δεν αισθανοταν ακομα ανετα.
"Ενταξει" ειπε αυτη απλα
"Οποτε φιλοι;" της προτεινε ο Ηλιας και ετεινς το χερι για χειραψία
"Φιλοι" συμφωνησε και αυτη κανοντας χειραψια και η συμφωνια εκλεισε!