Bu zamanlar Umut adında bir çocukla konuşmaya başladık. 1 hafta konuştuktan sonra tekrar konuşmaya başladık. Çıkmaya başladık. 1 ay sonra ayrıldı. Zaten hiö düzenli bir ilişkimiz yoktu. Sürekli kavga ediyorduk. Ve bana kötü şeyler söyleyip duruyodu. Bu konuda çok sabır gösterdim. Konuşmaya başladık şu aralar ama ben cidden bıktım. Benim en büyük pişmanlığım oldu. Hiçbirşeyiyim ben artık onun. Böyle diyor ve beni üzüyor. benim gururumla oynuyor, en önemlisi de duygularımla. Herşeyi bana yükleyip suçunu bana atıyor. Beni engelledi. Ama umrumda değil. Korkağın teki. Benimle resmen oynuyor. Ben ona hiçbirşey yapmadım. Onun gözünde herşey oldum artık. Bundan nefret ediyorum. Mutlu olmak bu kadar zor mu? Hiçbirşey istediğim gibi değil.
