Düşündüm de madem onun arkadaşları işe yaramıyor, o zaman ben kendim halletmeye çalışırım diye düşündüm. En yakın arkadaşım olan Edaya Cana mesaj atmasını söyledim. Biliyorum belki salakça ama başka şansım yok. Ne olacağını bilmediğim halde bunu yapmalıyım. Korkak olmamalıyım. Korkaklık zayıf insanların işidir ama ben zayıf biri değilim. Onca uğraştan sonra içime atamam bazı şeyleri. Can artık benle bir bağlantısı olmadığını ve kesinlikle bir daha beraber olamayacağımızı söylemiş. Artık üzülmüyorum sadece sinirleniyorum. Çünkü ben bunları yaşayacak biri değilim ama yaşıyorum. Ne garip değil mi?
Artık kaldıramıyorum. Dayanamıyorum. Vazgeçsem bir türlü vazgeçmesem bir türlü. Onu unutacağım. Biliyorum hayatımın sonuna kadar onunla yaşayamam ama birgün vazgeçeceğim. Ve işte o zaman ben değil o üzülecek, o pişman olacak. Belki de benim yaşadıklarımı o da yaşayacak.
