Çikolata kağıdından çiçek yapılıp defterlerin arasına saklanırsın ya.Göstermek istemezsin kendini. Bütün değerli madenler toprağın altındadır. Kökler büyütür seni sen sadece güneşe bakarsın asıl iş köktedir ama o da göstermez kendini. İhtiyacı yoktur belkide, altından yazı geçen anlaşılamayacak röportajlara. Diye konuşurum ben, kendimle. Eskiler gitmiştir, eskiler kendilerinin olmayacağı geleceğe inanmıştır.O dönmek ister belkide, sen onun arkasından koşup ona "dön" demelisin. Şimdi sen bana kalkta bir ölüyü dirilt diyorsun. Ama benim yalnızlığım etrafımda değil ya içimdeyse?. Anlaman lazım bu farklı bir tür. Ağlayacakların bende saklı değil, sende. Ben bir fok kadar savunmasız ve masum değilim, insanlar önce tüketir sonra kurtarmak ister. Bir çivili sopa gerçekler, foklara acımasızca vurulan. Şimdi de kendini onlar gibi durup dururken infaz edilmiş mi sanacaksın?. Ben seni bir kürk ve para uğruna öldürmem. Hem o kadar acımasız da değilim. Benim cesaretim olay yeri kordonu gibiydi değil mi? Heryere çekip herkesle konuşabiliyordum. Önemli olan bu değildi fakat. Ben bir bankta otururken ve beni tanımazken yanıma gelip 40 yıllık dost gibi olabiliyorsan benimle, cesaret vardır sende. İçindeki şeytan bir yerlerdeyse ve beni istemiyorsa, ya melek ol ya da şeytan. Şimdi seni "affettim" diyorum. Ama içim? O da söz verdi kuşkusuz. İsteklerin o kadar zor ki hatta imkansız. Kalkıpta bir ölüyü diriltmemi istiyorsun. Söyle! ben Hz. İsa' mıyımki, bir ölüyü dirilteyim.?
