Saat 23. Nereden baksan evin her duvarından akan bir yalnızlık var. Bir de ne yana dönsem uyuyamadığım sessizlik. Okyanusun ortasında kaybolmuş bir gemi gibiyim. Tek yerim bu dünyanın ortasındaki belirsizlik. Ne zaman bir limana yanaşmak istersin, o zaman seni tutar çeker kolundan atar geriye. Tutkulu yalnızlık bu. Kendine mi yoksa dünyaya mı kırılırsın? Yeter bu kadar sensizlik.
