Dünya o gün için çok küçüktü. Genç kız tuğla merdivenleri hızla çıktı, cam kapıyı itti. Her zamanki yerine doğru ilerledi. O da ne? Kütüphanedeki bölümde ona bir yer kalmamıştı. Hışımla kitaplığın yanındaki sütuna gidip kalkacak birileri olması için dua etmeye başladı. Zaman geçiyordu. Şimdilik kimsenin yerinden kalkmaya niyeti olmadığını anladı. Sonra aldı çantasını arka tarafa geçti. İstediği rahatı bulamamak onun için o an mutsuzluktu. Yaşam her an her istenilenin olmayacağına dair tavsiyelerle doluydu. Arka masalara baktığında bir yerin boşaldığını farketti. O tarafa yaklaşıp o yeri kapacak kimsenin bulunamayacağını düşündüğünde masaya kendisiyle aynı uzaklıktaki genci gördü. Hızla koşup ondan önce masaya eşyalarını bıraktı. Sonra aceleyle DR rafına doğru yürüyüp hocanın önerdiği kitapları aramaya başladı. İşte o an, genç kızın 17 sinden 30 una uzanan aşkının başlangıcıydı. Dikkat etmelisin bu senaryo ancak Türk Filmlerinde yaşanırdı. Rafın arkasındaki kitaplara bakarken bir çift gözün önündeki kitapta gezindiğini farketti. Kırmızı ekose gömlekli yeşil gözlü çocuk onun yerinde oturuyordu. Dünya yansa sanki umurunda değilmiş gibiydi. Önce sinirlendi sonra hayal kırıklığı yaşadı. Düşmanını görmüş bir kedi gibi gözlerini kıstı tırnaklarını çıkardı. Ne zamandan sonra mantıklı bir soru düştü neyse ki aklına. Gidip çatsam ne olacak ki kütüphanedeki masa herkesin malı. Şükür bir kezliğine olsun mantığını dinlemişti .Sonra rafa döndü, buldu bulması gerekenleri aldı gitti. Zaman birbirini kovalayan iki çocuk gibi hızla beyninde akıyordu. Önüne açtığı kitaplarda delikanlının yüzünü görüyor, bundan mutluluk duyuyordu. İşte o anda öndeki masalardan birinin boşaldığını farketti. Olağanca hızıyla hırkasını ve çantasını kaptı ön tarafa gitti oturdu. Sonra kendi kendine hayıflandı bu kıyafetle beni görmemeli dedi. Ayağa kalktı, çantasını aldı, eşyalarını içine yerleştirmeye başladı. Ve o bölümü terk etti. Genç çocuk o gün o genç kızı tanıyıp bilmeyecekti. Ama o günden sonra o kızın kalbinde hep bir yer edinecekti...
