Halsizim hem de öyle halsiz, halksızım içimdeki kavimler ben yokken çekip gitmişler. Gittikleri yeri bir türlü söylememişler. İçimdeki çingene çocuk durmadan şarkı söylüyor. Pis sularla oynamak adeti olmuş. İçim durmadan kirleniyor. Ben yokken kırgın olmayan laflarla ve kırgın olan kalbinle, sıkıntısız ama eksikli zamanlara kıydığın nikah var ya artık anlamalısın ben geldim. Ben geldim şu perdenin arkasındayım. Çıkamıyorum bir türlü, gelip perdeleri açacak gücün var mı? Dedi bana. Oysa öyle mutlu olmuştum ki. Perdeyi açtı. Anladım, ben kaçtıkça o gelecekti. Ardıma bakmadan yürüdüm, gittim. Arkamdan baktı kaldı. Yalnızlık düş yakamdan.
