Love At First Fight

Chapter Thirty One

Third person's POV

"S-Sino ka?" tanong ni Eliszha pag mulat niya ng mata niya. Ano daw? Sino ako? Sabi ni Keil sa isip niya. Hindi pa masyadong nagsisink in sa utak niya kung ano ang nangyari. Kung bakit hindi siya maalala ni Eliszha..

"Fvck! This is all my fault! Dammit!" Keil said. Sabi niya at sinuntok ang pader.

Agad agad siyang lumapit kay Elisz at hinawakan ang kamay nito, "I'm sorry." Sabi niya at nagbagsakan na ang mga luha niya. "This is all my fault.." Sabi nito at umiyak na ng umiyak.

Eliszha's POV

"This is all my fault.." eh? Pfttt..

"HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!" Tawa ko. Bigla namang umangat ang ulo niya at kitang kita ko ang mga mata niyang may luha pa.

"Damn. HAHAHAHAHA! Sorry. Pfffttt.. HAHAHAHAH!" Hindi ko mapigilan ang tawa ko.

Kumunot ang noo niya.. "Bakit ka umiiyak? Muka kang tanga." Sabi ko ng natatawa.

Lumapit siya sakin at pinikit ko agad ang mata ko. Baka batukan ako neto—eh? Bakit nangyayakap to? "Hoy D, bat nangyayakap ka diyan?!" sabi ko sakanya. Nababaliw na naman tss.

"Shh. I love you." I love you daw—ano?!

I love you..

"Hoy ma? Bat natigilan ka diyan?" sabi niya ng natatawa.

"K-Kasi—s-sa-waaaah—ampp..." naramdaman ko na lang ang labi niya na nasa labi ko na. Bakit walang butterfly sa stomach ko? Bakit parang ibon ang nandito?

"I love you." Sabi niya ulit pag bitaw niya sa halik.

"I love you too." Yan ang naging sagot ko bago ko siya tuluyang halikan..

**

Totoo ba to? "KYAAAAAAAH!" Tili ko. Dalawang araw narin mag buhat ng makauwi ako sa bahay, at hanggang ngayon hindi mag sink in sa maganda kong utak na kami na talaga ni Keil.

"What the fck?! Bakit ka sumisigaw?!" sabi ni Keil pag kapasok na pag kapasok niya sa kwarto ko.