Alone *on hold*

Nina

De zoveelste dag alleen in deze cel. ik zie er belabberd uit, mijn normaal al lelijke haar zit heel erg in de war, mijn ogen zijn dof en ik heb krassen en scheuren in mijn kleren en op mijn lijf. Komt er dan echt geen einde aan. Ik ben inmiddels gewend om tegen mezelf te praten. Terwijl ik dit tegen mezelf zeg, heb ik niet door dat er twee mensen binnen komen. Een daarvan ken ik. Mijn neef Nick staat met een heel mooi meisje. Haar haar is goudblond en ze heeft prachtige blauwe ogen. Ze lijkt op Lisa. Dan komen ze dichterbij en zie ik dat het echt Lisa is. 'L-Lisa?''geen zorgen zusje. alles komt goed.' Zegt ze met een geruststellende glimlach, maar ik weet dat ze het niet meent.' gelukkig zitten we hier samen.''ja, inderdaad.' Zegt Lisa en legt haar hoofd op mijn schouder. Ik doe hetzelfde en zo vallen we in slaap...

De volgende ochtend ben ik als eerste wakker. tenminste, dat denk ik. Lisa is nergens te bekennen. De deur vliegt open en Lisa komt huilend naar binnen. Ze wordt de kamer ingeduwd door een jongen. Zijn ogen zijn onwaarschijnlijk mooi. Hij trekt zich niets van mij aan en zet Lisa op haar plek terug neer.' Doe even rustig alsjeblieft met mijn zus.' Zeg ik brutaal. Voor het eerst keurt hij mij een blik waardig. ' En waarom zal ik naar jou moeten luisteren, ettertje?' ' Omdat je goed hoort om te gaan met mensen, daarom.' ' Zoals ik net al zei, waarom zou ik naar jou luisteren. Als ik jou was, zou ik ook maar even die brutale mond van je houden, anders doe ik je iets.' 'Nee Daan, ik smeek je, doe mijn zusje niets.' Daan grijnst.' ik hou er van al je me smeekt, Liesje. Doe nog maar een keer.' Ze zucht. 'Oké dan, Ik smeek je Daan, Ik smeek je, doe mijn zusje niets.' 'Oké, op deze na dan.' Hij loopt naar me toe en slaat me in mijn gezicht. Lisa gilt het uit. Hij draait zich om en slaat de deur dicht. We zitten weer in het donker. We kruipen dicht tegen elkaar aan. Zo val ik in een onrustige slaap.

Ik word wakker in de donkere schuur. Lisa is nergens te bekennen. Waarschijnlijk weer met Daan mee. De deur zwaait open en Lisa komt binnenhuppelen. 'hey zusje. Ik heb geweldig nieuws. Daan heeft me zojuist ten huwelijk gevraagd. ' Ik, een beetje versteld door dit plotselinge nieuws, zeg:' En je hebt nee gezegd toch?' ' Wat denk jij nu?! Natuurlijk heb  ik ja gezegd. En het goede nieuws is dat je bruidsmeisje mag zijn! Wat vind je daarvan?' ' Ik vind het niet leuk. Eerst loop je te zeuren over Daan en nu wil je ineens met hem trouwen.' Lisa's gezicht, dat net op zonneschijn en regenbogen stond, staat nu op onweer. Ze schreeuwt om Daan en Nick. Ze komen binnen en Daan gaat bezorgt naar Lisa toe. Nick komt naar mijn toe en wil mij omarmen. Ik laat het toe, het voelt vertrouwd. Ik kijk om naar Nick, alleen staat Nick er niet meer. Nu staat Jim er. Hij zoent me en ik zoen terug. Ik verlangde al zo lang naar dit moment. Helaas wordt ons moment onderbroken door Daan die me ruw uit zijn armen rukt.'Laat me los! Help! Jim! Lisa!' Roep ik.Maar niemand komt. Hij trekt me mee, een kamer in. Het is hier pikdonker. Opeens voel ik iets op mijn lippen. Daan kust me! Ik begin te spartelen en dan...

Dan word ik wakker door twee handen die me door elkaar schudden.'W-wat is er?' Vraag ik half slapend. 'Je moet ontsnappen, nu meteen. Nick zal je helpen. Vertrouw me!' 'Oké oké, ik kom al. Maar hoe dan met jou. Kom mee met me.' 'Nee, dat kan ik niet. Ik moet dit doen,hier blijven,  voor jou, pap en mam, en voor heel Noord-Amerika!' 'Ik heb je net gevonden, Ik kan je niet meteen laten gaan. ' ' Ik snap het, maar het kan niet anders. Luister goed; Je klopt hier drie keer op de deur. Als het goed is maakt Nick de deur open. Hij brengt je naar een plek vol met sneeuwscooters. Dan rijd je naar het zuiden, naar mam. Licht pap ook alsjeblieft even in.' Ik knik.'Ga, nu!' 'Oké.' Ik ren naar de deur en klop er drie keer op. Nick staat daar en opent de deur.' Kom snel nichtje. Die kant op. Ik kijk nog een keer, met tranen in mijn ogen Lisa's kant op. Ze zwaait en ik doe de deur dicht. Ik loop achter Nick aan. We komen aan bij een enorme ruimte met een heleboel sneeuwscooters. 'Pak die daar, die is het snelste.' Zegt Nick terwijl hij wijst naar een kleine blauwe sneeuwscooter. We lopen naar de sneeuwscooter .'Dit is ons nieuwste model. Klim erop, dan kan je naar huis. ' 'Dank je. Voor mij helpen ontsnappen.' Graag gedaan, maar nu moet je echt weg. Ik hou me wel bezig met je zus.' Ik knik vastberaden. We geven elkaar een knuffel.'Doei.' 'Doei.' Ik rijd weg van mijn neef, op naar huis!

(A/N even nog iets over het liedje dat hierboven staat. De titel is locked away en dat betekent opgesloten zitten. Ik vond het wel toepasselijk, vandaar.)